Mijn 2014: Femke Heemskerk

"Ik kan het echt niet geloven. Sorry. Ik moet gelijk weer janken natuurlijk. Het ging best wel goed, ja, dat klopt, anders word je geen wereldkampioen. Ik ben gewoon wereldkampioen op de 100 vrij. Zo bijzonder. Zo goed voor mij. Ik ben echt zo blij. Ongelooflijk."

Femke Heemskerk kan haar tranen niet bedwingen na haar gouden race op de 100 meter vrije slag bij de WK kortebaan in Doha. Ze zegt wat ze denkt. Haar reactie komt recht uit haar hart.

"Het is gewoon zo lekker als het een keer lukt. Je verslaat zo veel goede mensen. Een paar jaar geleden denk je: het gaat gewoon nooit meer wat worden. En dan zwem ik mijn beste race in de finale. Ik heb daar zo hard voor gewerkt. Ik ben zo blij."

De emotionele reactie op vrijdagmiddag 5 december komt van heel diep. Heemskerk had een moeilijke periode achter zich gelaten en ging in 2014 vol goede moed op weg naar succes. En hoe! Drie weken na het hoogtepunt in de hoofdstad van Qatar kijkt ze broodnuchter terug op haar 2014.

"Een paar jaar geleden had ik het geloof dat ik kon meedoen om de prijzen. Maar het werd telkens zilver, winnen lukte niet. Dan komt toch die twijfel. Je wilt daar geen genoegen mee nemen", legt Heemskerk uit. Ze komt met een voorbeeld.

"In 2012, tijdens de Olympische Spelen, was ik 1,1 seconde langzamer dan Ranomi Kromowidjojo op de 100 meter vrij. De rest ging ook zo hard. Ik heb toen echt getwijfeld of het nog wel zin had. Maar toen ik er even tussenuit ging - ik ging op reis -, begon het weer te kriebelen. Ik voelde me ook beter. Ik had net een nieuw huis en de samenwerking met trainer Marcel Wouda kreeg een nieuw leven. Voor mijn carrière is dat heel goed geweest."

De intensieve samenwerking met Wouda werpt het afgelopen jaar zijn vruchten af. Heemskerk sluit het jaar af met zes Nederlandse records, een Europees record en ook nog eens vier persoonlijke records. Ze wint twee keer zilver en één keer brons op de EK langebaan in Berlijn en vier gouden medailles en een bronzen op de WK kortebaan in Doha. Een indrukwekkende lijst.

Na haar zilveren en bronzen medaille op de EK langebaan, schrijft Heemskerk op een briefje wat er beter moet gaan. Coach Wouda doet precies hetzelfde. “Het mooie is dat we hetzelfde opschreven. Ik moest meer op inhoud trainen. Dat is het doel voor de WK langebaan in Kazan, van aankomend jaar.”

Begin december is de wereldtop neergestreken in Doha voor de WK kortebaan. En daar merkt Heemskerk al dat ze beter is. De training heeft geholpen. Met de estafetteploeg verovert ze drie keer goud en ook individueel pakt ze goud en brons.

"Het was geweldig. Het lukte eindelijk. Daarom was ik ook zo emotioneel. Maar het is wel zo: kortebaan is niet zo serieus als langebaan. En op de Spelen staan alleen maar langebaanwedstrijden op het programma. Als ik moet kiezen tussen een wereldrecord op de langebaan of kortebaan, is de keuze snel gemaakt. Maar dat maakt de prestatie in Doha niet minder mooi. De wereldtop was daar aanwezig en ik versloeg ze wel."

Nasleep

Toch is niet alles hosanna het afgelopen jaar. Het gedoe met de coaches in Eindhoven kent een nasleep. En die is vervelend. "De sfeer was heel slecht. Geen ruzie, maar een bedrukte sfeer. Ranomi koos voor een andere coach, wat haar goed recht is, maar er kwamen toen twee kampen. Mensen wisten niet welke kant ze moesten kiezen."

"Die periode was heel vervelend. Uiteindelijk is het goed opgelost. Joop Alberda (technisch directeur van de zwembond, red.) is daar belangrijk in geweest. De sfeer is weer goed. Beter dan voorheen zelfs."

Blijkt Heemskerk een laatbloeier te zijn? "In de jeugd was ik nooit echt super, maar ik maak nu een mooi progressie. Ik probeer mijn 27 te negeren. Soms zie ik meiden die tien jaar jonger zijn winnen en dan denk ik wel even aan mijn leeftijd. Maar omdat het nu zo goed gaat, denk ik: waarom zou ik nu niet nog beter kunnen worden? Volgend jaar weer wat beter en het jaar daarna nog beter. Nu weet ik dat ik de wereldtop aankan."