Acht jaar na pijnlijke opgave in Tour haalde cultheld Van Hummel alsnog Parijs

Hij ging de boeken in als cultheld. Een Franse krant doopte hem tot 'de slechtste klimmer in de geschiedenis van de Tour'. Kenny van Hummel hield bepaald geen goede herinneringen over aan zijn debuut in de Tour de France van 2009.

"Ik was bijna in Parijs, moest nog maar een paar etappes fietsen. Ik deed er alles voor. Mijn droom was de Champs-Élysées te halen en daar te sprinten. En daar ging ik heel ver voor."

'Hummeltje' haalde het niet. In etappe zeventien moest hij opgeven.

"Ik ging als een komeet in de afdalingen, nam best wel wat risico's. In de afdaling waar ik uiteindelijk viel, lag een oliespoor. Denis Mentsjov (kopman van de Rabobank-ploeg, red.) was daar al gevallen. Ik kwam daar, wat zal het zijn geweest, een halfuur later ook langs. En ik viel ook."

"Ik kwam terecht op mijn knie en die sprong open. De boodschap van de dokter was dat ik niet verder kon, maar daar luisterde ik in eerste instantie niet naar. Ik stapte weer op en ben verdergegaan."

"Mijn knie sprong elke keer zover open dat ik eigenlijk alles kon zien: mijn knieschijf, de pezen. Ik wist dat het niet goed was om door te gaan. Maar door de adrenaline voel je geen pijn. Ik moest naar de finish van mezelf. Ik weet eigenlijk niet hoe ver ik nog ben doorgefietst, maar op een gegeven moment kwam dan toch wel het besef dat het niet langer verantwoord was. En toen ben ik in de ambulance gestapt."

Na zijn abandon was het nog niet klaar. "Ik heb daar heel lang last van gehad. Omdat ik zo dichtbij was en al zo veel opofferingen had moeten doen om zo ver te komen. Het heeft me enorm dwarsgezeten dat ik Parijs niet haalde. Daar heb ik zeker een jaar, anderhalf jaar mentaal en fysiek problemen door gehad."

Van Hummel kreeg bovendien tijdens de Tour al wat mee van hoe zijn strijd leefde in Nederland en daarbuiten. En na de Tour werd hij er nog vaak mee geconfronteerd.

"Je krijgt steeds meer aandacht van de media. Beetje bij beetje kreeg ik meer inzicht in hoe het leefde. In Nederland, maar ook in Europa. Zelfs in Amerika, want de New York Times interviewde mij. Ik dacht: jeetje, wat gebeurt hier, joh? Ik ben aan het strijden om op tijd binnen te komen; ik heb toch geen etappe gewonnen? Ik bungel achteraan in het klassement en toch krijg ik deze aandacht."

De aandacht kwam ook door zijn oneliners. Hij nam bepaald geen blad voor de mond in zijn interviews.

'Naar de klote'

"Ik heb vijf jaar bij Rabobank gefietst, heb daar vijf jaar mediatraining gehad, maar ik lapte alle regels aan mijn laars. Ik gaf pure interviews. Als ik naar de klote was, dan zei ik dat ik naar de klote was. Ik denk dat Nederlanders dat wel mooi vonden."

"Die aandacht was toen wel positief, maar ik merkte een paar maanden later dat het veranderde naar: oh ja, jij was dat rennertje dat altijd achteraan fietste in de Tour. Terwijl ik wel vijf overwinningen had geboekt dat jaar. Daar had ik moeite mee, dat ik zo door mensen werd gezien."

Pas in 2010 zette hij voor zijn gevoel wat recht. "Dat ik in de Ronde van België van dat jaar voor het eerst weer won en vooral dat het door Studio Sport werd uitgezonden, was een hele voldoening. Ik had eindelijk aan de mensen laten zien dat ik ook kon winnen."

In 2012 stapte hij nog een keer op in de Tour en ook die editie eindigde voortijdig, in etappe vijftien.

"Kijk, ik was geen klimmer, dat weet iedereen, haha. Maar ik had heel graag aan het Nederlandse publiek willen laten zien dat ik een sprinter was en dat had ik op de Champs-Élysées willen en kunnen laten zien. Het was zo wrang, dat ik heel lang heb gedacht: ik ga ook nooit naar Parijs. Ik was er helemaal klaar mee en dacht: ik heb Parijs met de fiets niet kunnen halen, dus ik ga er daarna ook niet meer naar toe."

Daar is Van Hummel in 2017, acht jaar na zijn Tourdebuut, van teruggekomen. "Dat heb ik later wel positief kunnen omturnen. Met mijn vriendin ben ik naar Parijs gegaan en heb haar bovenop de Eiffeltoren ten huwelijk gevraagd. En ze zei: ja. Dat was ook de enige keer dat ik in Parijs was. Op de fiets heb ik het niet gehaald, maar ik heb er nu toch een goede herinnering aan."