Dumoulin zoekt luwte na verloren voorjaar: ik wilde me te veel bewijzen

Terwijl concurrenten als Alejandro Valverde en Vincenzo Nibali zich opmaken voor de Amstel Gold Race, de enige wielerklassieker in zijn streek, zit Maastrichtenaar Tom Dumoulin als een kluizenaar op een Spaanse berg.

In plaats van de Keuterberg en de Eyserbosweg zwoegt Dumoulin elke dag met ploegmaten Sam Oomen en Louis Vervaeke op de besneeuwde flanken van de Sierra Nevada. In zijn hoofd: de Zoncolan en L'Alpe d'Huez, de mythische blikvangers van de Giro en de Tour deze zomer.

'Lekker in mijn vel? Nee, nee'

Om daar goed te zijn, zoekt hij de luwte op. En probeert hij het plezier terug te vinden, want zijn voorjaar verliep niet best. "Heel veel pech in Abu Dhabi, vervolgens werd ik ziek voor de Strade Bianche en in de Tirreno viel ik hard op m'n snufferd", vat Dumoulin samen.

"Of ik lekker in mijn vel zat? Nee, nee. Om echt topsport te bedrijven en echt mee te doen om de winst, moet je ontspannen zijn. Dan moet het vanzelf komen. Dat was ik niet dit voorjaar en dan zie je dat het niet lukt."

Dumoulin gebruikte de afgelopen maanden om meer over zichzelf te weten te komen. Over zijn spijsvertering bijvoorbeeld. Maar ook over zijn mentale weerbaarheid.

In zijn eerste koers van het jaar, de Ronde van Abu Dhabi, zagen we Dumoulin in zijn regenboogtrui vloekend en tierend in de woestijn. In de individuele tijdrit weigerde zijn schakelapparaat dienst, een dag later dreef een aanlopend wiel in de slotklim van de koninginnenrit de Limburger tot wanhoop.

"Ik ben denk ik een beetje te gretig geweest", reflecteert Dumoulin. "Ik wilde misschien een beetje te graag laten zien dat het geen toeval was vorig jaar. En vervolgens komt er een dosis pech overheen in de eerste koers van het jaar, waar ik natuurlijk niks aan kan doen. Ik had niet de mentale weerbaarheid om daar goed mee om te gaan. Ik zat er denk ik niet met de juiste mindset in."

En dat was nog maar het begin. Ook in de Strade Bianche en Milaan-Sanremo kon hij geen potten breken. En een val maakte een einde aan zijn aspiraties in Tirreno-Adriatico.

"Ook als ik geen pech had gehad, was ik nog niet goed geweest", concludeerde Dumoulin achteraf. "Na Abu Dhabi werd ik ziek, maar dat zat er gewoon aan te komen. Als je mentaal en fysiek op het randje zit, dan heb je grote kans om ziek te worden. Dat is geen toeval. Maar ik denk dat het ergens ook wel goed is geweest. Even de deksel op mijn neus. Je gaat toch over jezelf nadenken. Waar is het fout gegaan en wat kan ik eraan doen om het de volgende keer niet meer te laten gebeuren?"

'Tom de wielrenner'

Vorig jaar won Dumoulin alles waar hij zijn zinnen op had gezet. Twee etappes en de roze trui in de Giro, de Nederlandse titel in het tijdrijden, de eindzege in de BinckBank Tour en een hele rits aan ereplaatsen. Na zijn wereldtitel tijdrijden in Bergen liep de ballon leeg.

"Na het WK stortte ik wel een beetje in. Er was zo veel op me afgekomen, zo veel veranderd in mijn leven. Aan elke grote levensverandering moet je je aanpassen, maar ik had het gevoel dat ik die tijd niet kreeg. Ik wist: wow, ik ga de rest van mijn leven voor heel veel mensen 'Tom de wielrenner' zijn in plaats van 'Tom uit Maastricht met een witte hond, die het leuk vindt om een terrasje te pakken'."

Zijn val in de Tirreno was de druppel die de emmer deed overlopen. "Misschien had ik die druppel wel nodig. Toen ben ik naar huis gegaan en heb ik me een paar dagen helemaal niet met wielrennen bezig gehouden. Toen wist ik: dit wil ik niet nog een keer op deze manier meemaken."

En dus laat Dumoulin zich tweeënhalve week in een winters decor in Spanje afbeulen door zijn twee jonge ploeggenoten. Bewust, maar leuk is anders. Nog een ruime week en dan gaat zijn voorjaar verder met Luik-Bastenaken-Luik. Gewoon weer lekker koersen. Want Dumoulin is niet alleen Girowinnaar en wereldkampioen tijdrijden, hij is ook gewoon een liefhebber.

"Ik ben nooit een grote fan geweest van hoogtestages", bevestigt Dumoulin. "Je zit hier toch redelijk geïsoleerd op een berg. Dadelijk kom je terug in de echte wereld en daar krijg ik altijd energie van. Dan denk ik wel: laat het niet voor niets zijn."

Giro én Tour

Over drie weken begint de Giro in Jeruzalem, het hoofddoel van Dumoulin dit jaar. Tom Dumoulin wist in november al dat hij zijn titel zou verdedigen in de Ronde van Italië. "De ploeg wilde het graag bewaren tot de ploegpresentatie, dat snap ik ook wel. Maar voor mij was er helemaal geen onduidelijkheid."

Natuurlijk was Dumoulin de hoofdgast bij de presentatie van het Giro-parcours eind november. Maar ook was er een kleine bijrol voor Chris Froome. Die zinspeelde op deelname aan de Giro, maar dat was voor de salbutamol-zaak losbarstte.

Dumoulin noemt een confrontatie met Froome op de fiets "interessant". "Maar de hele situatie rond Froome is raar en onzeker. Wordt hij geschorst of niet? Mag hij de Giro rijden? Dat is niet goed voor hem, niet goed voor het wielrennen en ook niet goed voor mij."

"Wat ze hadden moeten doen? Snel een vonnis vellen. Maar nu heeft hij een paar peperdure advocaten in de arm genomen, die er alles aan doen om zoveel mogelijk bewijs te verzamelen dat hij onschuldig is. En de UCI doet hetzelfde. Dan gaat het lang duren."

"Dit is niet goed voor de wielersport, maar we moeten het ook niet overdrijven. Iedere rechtszaak in het normale leven duurt lang. Hoe lang sleept die rechtszaak van Holleeder al voort?"

Het liefst zou hij daarna ook nog de Tour de France rijden. Maar niet ten koste van alles. "Zoals ik mij vorig jaar voelde na de Giro, dan was het niet realistisch geweest. De Tour is nu een week later en ik denk dat het mogelijk is. Maar als je helemaal naar de klote uit de Giro komt, moet je dat niet willen."

"Natuurlijk wil ik heel graag laten zien dat ik nog zo'n geweldig jaar kan hebben als vorig jaar kan hebben. Bevestigen. Maar waarom eigenlijk? Ik heb het vorig jaar toch al laten zien? Herhaling is misschien niet realistisch, vorig jaar viel alles mijn kant op. Zelfs de Eneco Tour, die ik al jaren probeerde te winnen, heb ik gewonnen. Dat gaat echt niet elk jaar zo zijn. De kans is groter dat het niet lukt. Nu sta ik er veel meer ontspannen in. Ik ga mijn best doen en dan zullen we het wel zien. Daar voel ik me veel fijner bij."

Na de training neemt hij zijn fiets op zijn nek, als een echte veldrijder. Voor hij in zijn sobere appartement is, moet hij nog drie trappen opklauteren. Van harte gaat het niet. Hij is als laatste boven.

Maar op die trappen hoeft hij van niemand te winnen. Dat komt later wel.