Een half jaar geleden stond hij nog als gevangene van de Duitsers op het gras, opgepakt voor de tewerkstelling in Duitsland. Met duizenden andere Rotterdamse mannen, onder schot gehouden vanaf de eerste ring. Vanmiddag was Frans Appels (17) terug in het stadion van Feijenoord, maar nu gewoon op de tribune.

Bijna 60.000 toeschouwers zagen het Bondselftal, in een wedstrijd tegen een Brits militair team. Nederland verloor, maar de winst was dat het weer kon, dat het weer mocht.

Meteen al bij het Wilhelmus kwamen de emoties. Het werd velen te machtig. Appels: "Iedereen ging staan en zong mee. Het was tenslotte de eerste keer in vijf jaar dat dat ongestraft kon. Bij mij stonden de tranen in de ogen."

Faas Wilkes

De Nederlandse selectie kende twee uitblinkers: doelman Piet Kraak en de aanvaller Faas Wilkes, die allebei voor het eerst in het nationale elftal speelden, ook al was dit dan geen 'officiële' interland. Overigens stonden er veel Rotterdammers in het veld, want een aantal spelers uit de rest van het land konden door reisproblemen niet op tijd aanwezig zijn.

Het Britse team bestond uit militairen die meededen aan de bevrijding van Europa. Zeven van hen zijn echte internationals. Het Bondselftal speelde manhaftig, maar het was toch niet bestand tegen het moderne aanvalsspel van de Britten, met hun meesterlijke techniek en hun onverstoorbare superioriteitsgevoel.

Bij rust was het 0-0. Nog klinkt de zucht uit 60.000 paar longen, toen in de tweede helft een van de langeafstandsschoten van Wilkes buiten bereik van de onthutste keeper Bly de paal trof. Maar toen ook kwam de kentering. Nederland raakte vermoeid en in de 60e minuut kon Kraak een schot van Russell niet onder controle krijgen. Macarthy sloeg toe: 0-1. Twaalf minuten later scoorde Whittingham, na De Vroet met een fantastische dribbel tot wanhoop te hebben gebracht. Kort daarna maakte hij ook zijn tweede doelpunt: 0-3.

Toch genoten de toeschouwers van de enorme inzet van 'hun' Bondselftal. En eerlijk gezegd ook van de Britten, die lieten zien hoe voetbal gespeeld moet worden. Na afloop zei de Britse coach Herbert nog dat hij zeer onder de indruk was van het spel van de jonge Wilkes: "Die gaat een grote carrière tegemoet."

Het was hoe dan ook een zeer bijzondere zaterdagmiddag in het nieuwe stadion van Feijenoord, dat de oorlog dus heeft doorstaan. Dat was niet vanzelfsprekend, want al in 1941 liet de bezetter zijn oog vallen op het staal waarvan het is gemaakt.

Toen de directeur van het stadion zag aankomen dat zijn jongste schat wel eens aan de oorlogsindustrie ten prooi zou kunnen vallen, zei hij de Duitsers dat er veel minder staal in is verwerkt dan werkelijk het geval was. Zo overleefde zijn stadion de oorlog en konden de vele duizenden toeschouwers vanmiddag ondanks de rake nederlaag - weer zonder schroom juichen voor Oranje.