De Britse ambassadeur is terug in Nederland. Nevile Bland vertrok in 1940 toen de Duitsers ons land binnenvielen. De afgelopen jaren speelde hij een thuiswedstrijd: hij bleef het contact onderhouden met de Nederlandse regering in ballingschap in Londen.

Bland arriveerde met zijn vrouw met de torpedobootjager Garth in de Rotterdamse haven. Hij werd er door zijn geëmotioneerde Nederlandse chauffeur opgewacht. Die was erin geslaagd de Rolls Royce van de ambassade vijf jaar verborgen te houden. Blinkend stond hij op de gezant te wachten.

Na de erewacht te hebben geïnspecteerd die voor hem was opgesteld, vertrok Bland naar Den Haag. Op de ambassade daar waren veel bloemstukken afgeleverd, met teksten als "Welcome to our Liberators".

Zijn ministerie in Londen is vooral benieuwd of de berichten over de grote hongersnood in ons land wel kloppen. Er is zo uitbundig feest gevierd, dat sommigen in Londen twijfelen of de nood wel hoog was.

Een bezoekje aan het ziekenhuis in Den Haag bevestigt het tegendeel. "De baby's zijn er vreselijk aan toe", meldt zijn echtgenoot Portia Bland. "Het leken oude mannetjes, of ze lagen er maar half-bewusteloos. Bijna allemaal hadden ze dikke buikjes, maar geen vet meer op de armen en benen. Vaak bloeden hun voeten, omdat de botten met weinig meer bedekt zijn dan huid."

"De arts verzekert ons dat degenen die het ziekenhuis hebben gehaald het zullen overleven, maar het sterftecijfer onder wie thuis bleef is hoog."

Ambassadeur Bland kon het straatbeeld vergelijken met dat van voor de oorlog. "De straten zijn rommelig en vies. Er zijn veel minder mensen op straat dan in normale tijden. Veel mensen rijden op fietsen zonder banden, wat op de klinkers een akelig geluid maakt."