De 3,5 miljoen abonnees van het Amerikaanse tijdschrift Life worden deze week vrolijk toegelachen door Maria Huysmans uit de buurt van Middelburg. In een omslagartikel van acht pagina's worden in foto's en tekst de ontberingen op het overstroomde Zeeuwse eiland Walcheren uitgelegd.

"Nog nooit heeft iemand zo vrolijk een ramp toegelachen als de blozende Maria Huysman van Walcheren", is het onderschrift bij de foto, waarin ook wordt uitgelegd dat haar oorijzers en koraalketting onderdeel zijn van de Zeeuwse klederdracht.

In de fotoreportage is te zien hoe wateroverlast en oorlogsschade het dagelijks leven beheersen op het eiland. Op foto's staat het strand van Domburg, onbruikbaar voor toeristen door mijnen, of molen De Hoop met stukgeschoten wieken. De familie Huysman liet zich fotograferen op de loopplanken die naar hun voordeur leiden.

"De zee staat bij eb aan de drempel van hun huis, maar bij vloed staat het water 60 centimeter hoog", legt het artikel uit. "Daarom houdt men er bij maaltijden rekening mee wanneer het laagwater is."

Het artikel bezweert dat de Zeeuwen het de Britten niet kwalijk nemen dat de RAF de dijken liet springen om de Duitsers te verjagen. "Walcherenaren menen dat de zee beter is dan de Duitsers", ook al is het water de erfvijand van de Nederlanders.

"Het water is een minder gevaar dan de moffen", beaamt schrijver A. den Dolaard, die in februari namens Radio Oranje een kijkje ging nemen bij de droogmaking. "Dat water worden we de baas: daar kunnen we tenminste eerlijk tegen vechten.

Woest en ledig

Hoe zwaar de strijd wordt zag Den Dolaard vanaf een toren in Middelburg. "Onder mij lag Walcheren schijnbaar woest en ledig. Water, sneeuw en dode bomen; wit en grijs en zwart. Het stille grauw van het water, dat was waar het niet hoorde; het wilde gekrijs der meeuwen, op jacht naar vis in het midden van midden van Zeelands tuin."

Hoopvol zag Den Dolaard hoe men tussen Veere en Vrouwenpolder al werkt aan het dichten van drie hoofdgeulen in de dijk. Zinkstukken moeten verdere uitschuring door getij voorkomen. "De Waterstaat is aan de slag gegaan met het weinige materiaal en de schaarse werkkrachten die er waren. Zo zal Walcheren weer droog worden."

Toch zal het waarschijnlijk nog een jaar duren voordat al het water is weggepompt. En daarna duurt het mogelijk nog een half decennium voordat de gevolgen van het zoute water op het ooit vruchtbare land teniet zijn gedaan.

"For the moment", concludeert Life, "Walcheren was dead."