De heldhaftige postduif 'William of Orange' is verkocht in Londen, voor 135 pond. De duif vloog tijdens de Slag om Arnhem in een recordtijd naar zijn thuisbasis in Groot-Brittannië, waar hij cruciale militaire informatie leverde.

Voor de Britten verliep de slag alles behalve soepel. Hoewel een eenheid onder leiding van John Frost al snel de noordelijke oprit van de Rijnbrug kon veroveren - een strategisch belangrijk punt -, lukte het ze niet om verder te komen.

In plaats daarvan raakten ze afgesneden van de andere Britse eenheden in Arnhem en vervolgens omsingeld door de Duitsers. Ze konden geen kant op. De radio inschakelen om om hulp te vragen kon niet; die bleek niet goed te werken.

Dus werd de hulp van de dappere William of Orange ingeschakeld. Op 19 september, twee dagen na de start van de militaire operatie, vertrok de duif 's ochtends vroeg om 10:30 uur richting Groot-Brittannië.

De duif wilde in eerste instantie niet wegvliegen en bleef na vrijlating vlak naast de soldaten zitten. Een van deze moest een paar schoten lossen om de vogel in beweging te krijgen.

Om 14:55 uur kwam William of Orange aan in zijn hok in Cheshire. Over de tocht van 480 kilometer, waarvan een groot deel over open zee, had hij slechts 4 uur en 25 minuten gedaan. Een recordtijd.

Slecht weer

De hulp kon helaas niet komen voor de omsingelde Britse eenheden. Het weer was te slecht voor luchtsteun.

De informatie die de postduif leverde deed de geallieerden wel beseffen dat de situatie in Arnhem ernstig was. En nu weten we dat de slag uiteindelijk verloren werd.

William of Orange kwam mee met een Britse parachutist. Zie hier hoe de luchtlandingen bij Market Garden (waarvan de Slag om Arnhem deel was) eruit zagen:

Er worden regelmatig postduiven ingezet tijdens de oorlog. Zowel door de geallieerden, als door de Duitsers. De dieren zijn immers goedkoop, snel en betrouwbaar. Ze kunnen niet worden 'afgeluisterd', zoals dat bij radio wel het geval is.

Een nadeel is dat wanneer een Duitser een duif ziet vliegen, deze onmiddellijk uit de lucht wordt geschoten. Dat maakt dat lang niet iedere duif zijn thuisbasis bereikt.

In 1942 moesten alle postduiven in Nederland al door de eigenaren worden afgemaakt, om te voorkomen dat deze gebruikt zouden worden ten behoeve van de geallieerden.