Vliegenier Willem Thorbecke zal er nauwelijks bij stilstaan wat voor hel zijn bommen in Dresden hebben aangericht. Hij heeft een heel ander probleem: al zijn persoonlijke bezittingen zijn verdwenen. Opgeruimd omdat men dacht dat hij het bombardement niet had overleefd.

Thorbecke, achterkleinzoon van de Nederlandse politicus, was een van de drie Nederlandse vliegers die gisteren meehielpen aan het bombardement op de Oost-Duitse stad. Zijn Lancaster van de 622ste Squadron was een van de vele honderden vliegtuigen van de tweede aanvalsgolf.

Voor dat tweede bombardement was het niet eens meer nodig om het doelwit te verlichten met brandend magnesium, ook op 7 kilometer hoogte was de brandende binnenstad goed te zien. "Zelfs op 45 minuten vliegen konden we de vuurgloed nog zien", meldde een piloot.

Op een schietgebedje naar huis

Kort nadat Thorbeckes toestel bommen had afgeworpen, werd het geraakt door Duits luchtafweergeschut. Een van de vier motoren werd geraakt en moest na brand worden stilgezet.

Thorbecke schetste zijn bemanning twee opties: naar het oosten vliegen en boven Russisch gebied het vliegtuig per parachute verlaten, of ondanks alle risico's toch proberen Engeland te halen. "Unaniem riep de bemanning enthousiast dat ze terug naar de basis wilden, de gevaren ten spijt."

Iets minder dan tien uur nadat het vliegtuig was vertrokken landde Thorbecke weer op de basis in West-Engeland. Men bleek het toestel al als verloren te beschouwen.

"We waren twee uur later dan de rest aangekomen, dus de debriefingzaal was al dicht en het vervoer naar de eetzaal was verdwenen, dus moesten we 2 kilometer lopen."

Wassen, bidden en naakt naar bed

"Toen ik om 4 uur 's nachts op mijn kamer kwam, waren al mijn spullen opgeruimd, zelfs mijn tandenborstel was weg", vervolgt Thorbecke. "Men dacht dat we dood waren. Gelukkig was er nog wat zeep in de badkamer, dus ging ik wassen, bidden en naakt naar bed."

Thorbecke had er geen weet van dat een landgenoot in Dresden over "een terreuraanval" spreekt. Gerard Wubben begrijpt niet hoe de geallieerden de stad, vol vluchtelingen, zo hebben kunnen vernietigen.

"Het is van de geallieerden een laffe aanval om een stad als Dresden, een Rode-Kruisstad, totaal te verwoesten", stelt hij. "Er zijn duizenden en nogmaals duizenden doden, het is een drama."

De verwoesting in de stad is totaal:

De Duitse propaganda stelt dat er 250.000 mensen in de vlammen zijn omgekomen. Hoewel die cijfers misschien een nul te veel hebben, is duidelijk dat er veel onschuldige burgers zijn omgekomen.

Het Britse Bomber Command meent dat Dresden een legitiem doel was, als verkeersknooppunt op weg naar het oostfront. Bovendien werden de fabrieken van de stad ingezet voor de Duitse oorlogsindustrie.

"De telefoonverbindingen en andere communicatielijnen van de stad zijn onmisbaar voor het Duitse leger", legt een woordvoerder uit. "Net als de spoorlijnen en wegen die in Dresden samenkomen uit Berlijn, Wenen en Praag."

De aanval is expliciet bedoeld om de opmars van de Russische generaal Konev te ondersteunen. Zijn manschappen zijn slechts 100 kilometer van de stad verwijderd.