De eerste 500 kinderen uit bevrijd gebied die naar Engeland zijn gestuurd om aan te sterken, zijn veilig aangekomen. "Mager en bleekjes", omschrijft verzetskrant Vrije Stemmen de groep kinderen bij aankomst in de haven van Tilbury. "Ze zagen er allemaal uit alsof zij wel een paar maanden vakantie en bijvoeding nodig hadden."

Volgens de krant waren de kinderen dolblij eindelijk in Engeland aan te komen. "Vijfhonderd zingende jongens en meisjes, die maar niet ophielden met hun vlaggetjes te zwaaien, gaven voor enkele ogenblikken kleur aan de grauwe en zakelijke atmosfeer van de beroemde Britse oorlogshaven."

Tijdens de bootreis was de sfeer een stuk bedrukter:

Op klompen kwamen de kinderen uit twee schepen aan wal. "Een lawaai van jewelste", schrijft verzetskrant Typhoon. 200 meisjes kwamen uit de eerste boot, 300 jongens uit de tweede.

"Eenmaal aan land, was alles van tevoren voorbeeldig georganiseerd. Overal stonden grote plakkaten in de Nederlandse taal." Onderweg naar het kamp waar de kinderen de komende maanden verblijven, hing er bij de eerste stop - een school- een groot plakkaat met 'Welkom'.

De groep was vanaf de haven met een 'tweeverdiepingbus' naar de school gereden. Er was een hoop gekibbel geweest over de vraag wie waar ging zitten; iedereen wilde liever op de bovenste verdieping plaatsnemen.

Ik wou maar dat ik wat van dit eten naar mammie kon nemen.

In de school kregen de kinderen hun eerste maaltijd in Engeland: rijstpap en 'Irish stew'. Nadat een meisje met haar vork in de 'stew' had geprikt, riep ze enthousiast: "Kijk eens, er zit een hoop vlees in!". Vlees is in het thuisland een ongekende luxe geworden.

De reis werd na de bustocht voortgezet per trein, waar de kinderen weer een maaltijd voorgeschoteld kregen. "We hebben wittebrood gehad met echte jam", zegt Annie, een 12-jarig meisje uit Den Bosch. "Ik wou maar dat ik wat van dit eten naar mammie kon nemen."

Het meisje sprak uitstekend Engels. "Dat heb ik geleerd van Engelse soldaten. Na de bevrijding van Den Bosch hebben er minstens zeventig bij ons gelogeerd."

Rood-wit-blauw

Eindstation van de treinrit is Coventry, dat ligt in de heuvelachtige Midlands. De kinderen zijn hier met open armen ontvangen door de lokale bevolking, meldt Vrije Stemmen. "Het zag zwart van de mensen aan het station. Verschillenden stonden meer dan vier uur in de druipende regen te wachten, om de Nederlandse kinderen te zien."

Onder hen stonden zwermen kinderen. "Die kwamen hun Nederlandse speelkameraadjes met een grote banner 'Welcome to our Dutch friends' begroeten. Er ontstond onmiddellijk een uitwisseling van vlaggetjes: de Engelse kinderen wilden graag hun Union Jacks ruilen voor het Nederlandse rood-wit-blauw."

Eenmaal in het kamp in Coventry vielen de Nederlandse kinderen, na een inspannende en opwindende eerste dag in Engeland, als een blok in slaap.

20.000 kinderen

De bedoeling is om uiteindelijk 20.000 Nederlandse kinderen naar Engeland te sturen om aan te sterken. Wanneer de rest van Nederland bevrijd is, zullen kinderen uit de grote steden in het westen voorrang krijgen. Daar is de voedselsituatie het meest nijpend.