In de Japanse interneringskampen waar Nederlanders door de Japanners worden vastgehouden heerst grote zorg over het lot van een aantal jonge meisjes. De Japanners hebben een paar honderd vrouwen weggevoerd met onbekende bestemming. De angst bestaat dat deze vrouwen misbruikt worden in Japanse oorlogsbordelen.

Uit verschillende interneringskampen zijn jonge vrouwen weggevoerd. Soms verzetten de vrouwen zich hevig waardoor ze voorkomen dat er meisjes verdwijnen. Uit Kamp Brastagi is wel een groep vrouwen meegenomen.

Martine Meulders was een van de jonge vrouwen die zich moesten melden bij de Japanse kampleiding. Ze kregen te horen dat ze voor de Japanners buiten het kamp moesten gaan werken. Martine wist de Japanners ervan te overtuigen dat haar kinderen Thea en Elsje haar niet konden missen. Vooral niet omdat het lot van hun vader onzeker is.

Het gezin zag luitenant Joseph Clement Meulders voor het laatst in 1942. Of hij nog leeft is onduidelijk. Opmerkelijk genoeg wist Martine Meulders de kampleiding te overtuigen en mocht ze bij haar kinderen blijven. De andere jonge vrouwen werden meegenomen; van hen is niets meer vernomen.

Troepen tevreden houden

In de door hen bezette gebieden hebben de Japanners bordelen geopend waar meisjes en jonge vrouwen tot seks worden gedwongen. De meisjes zijn afkomstig uit alle gebieden die door Japan zijn bezet en uit Japan zelf.

Het is niet nieuw dat de Japanners dit soort troosthuizen exploiteren. Tijdens eerdere oorlogen in Siberië en Mantsjoerije in de jaren 20 en 30 liepen veel soldaten geslachtsziektes op. Om dat te voorkomen is toen besloten legerbordelen in te richten. Ze zijn bedoeld om de troepen tevreden te houden: vrouwen zijn net als voedsel en uitrusting nodig om de soldaten goed te laten functioneren, meent de legerleiding.

Veel ruchtbaarheid geeft Japan uiteraard niet aan deze praktijk, maar er bestaan enkele beelden van:

De Japanners noemen de vrouwen die daar tot seks worden gedwongen 'troostmeisjes' naar het Japanse woord ianfu, een wel zeer positieve benaming voor wat er met de vaak nog piepjonge vrouwen gebeurt.

De bordelen zijn goed georganiseerd. Er is precies uitgerekend hoeveel vrouwen er nodig zijn om de mannen te bedienen. De soldaten mogen aan de hand van foto's een vrouw uitzoeken en een kaartje kopen, alsof het een kermisattractie betreft.

Tientallen mannen staan in de rij te wachten op hun beurt. De vrouwen die als seksslavinnen gedwongen worden te werken moeten permanent klaar staan. Ze kunnen niets tegen deze praktijken beginnen.

Het was alsof zij het toilet bezochten.

Om ziektes te voorkomen worden de vrouwen regelmatig gecontroleerd. Masayoshi Matsumoto, die de artsen regelmatig helpt bij de controle van de vrouwen, getuigt van wat er gebeurt in de bordelen.

"Onze eenheid woonde binnen muren, de vrouwen konden niet ontsnappen. Soldaten stonden voor hen in de rij. Dan maakten zij alvast hun beenwindsels en broeken los, om geen tijd te verliezen als ze aan de beurt waren. Het was alsof zij het toilet bezochten."

Duizenden vrouwen ondergaan dit trieste lot. Onder hen mogelijk honderden Nederlandse vrouwen.