"Ik ben ontroerd, nu horen we erbij"

Een juridische formaliteit? Nee, veel meer dan dat. "Het gaat voor mij over gelijkwaardigheid", zegt Nelleke Bos. "Het is ook een erkenning dat je uit liefde een gezin bent en dat je niemand uitsluit, dat je geen groepen negeert."

Duomoeder Bos verwoordt haar gevoelens op deze historische dag voor gezinnen zoals zij. Vanaf vandaag kunnen lesbische paren hun kind erkennen in het gemeentehuis, zonder tussenkomst van een rechter.

"Een eer"

In het gemeentehuis van Amsterdam ondertekende het eerste stel de erkenningsakte. Burgemeester Van der Laan noemt het een eer om de deuren van het stadhuis hiervoor te openen.

"Op de kop af dertien jaar geleden konden hier paren van gelijke sekse met elkaar trouwen", aldus Van der Laan. "En vandaag kunnen de eerste ongehuwde duomoeders in Nederland hier hun kind erkennen, zonder dat de rechter eraan te pas komt."

Ontroerd

Voor Nelleke Bos betekent deze dag meer dan ze van te voren verwacht had. "Als ik zo de toespraak van de burgemeester hoor, ben ik wel ontroerd. Nu horen we erbij, we doen mee met andere stellen."

Voor het kind zal er niet veel veranderen. "We zijn niet afhankelijk van de wet om nu al een gezin te zijn." Maar toch maakt de nieuwe wet ook voor haar vijf weken jonge zoon Ravi wat uit. "Het is leuk voor hem om vanaf het begin van zijn leven officieel twee moeders te hebben. Het is apart, maar volgens de wet is het niet raar."

Meerouderschap

Als volgende stap wordt het meerouderschap onderzocht. In Canada is het al mogelijk om bijvoorbeeld de donorvader ook juridisch te erkennen.

Nelleke Bos ziet hier wel wat in: "In de adoptieprocedure moet de donor verklaren dat hij er niets mee te maken heeft. In ons geval wil hij er zeker bij betrokken zijn. Het is ook zijn kind. Hij is de vader. Om dat te ontkennen, is raar."