2013 en de doorbraak van Dumoulin
En ineens was hij daar. Op 2,3 kilometer van de finish, in de derde etappe van de grootste wielerwedstrijd van het jaar. "Ik dacht: ik probeer het eens." Zijn avontuur duurde welgeteld 1,6 kilometer, maar het was lang genoeg voor Tom Dumoulin om de anonimiteit achter zich te laten.
2013 zou het jaar van zijn doorbraak worden. In juni drukte de 22-jarige Limburger voor het eerst zijn neus aan het venster tijdens de Nederlandse kampioenschappen, waar hij voor het grote publiek opviel met zilver in de wegrace en brons in de tijdrit. En twee weken later maakte zijn demarrage op Corsica, waar hij een jagend peloton met circa 60 kilometer per uur even afhield, indruk bij een mondiaal wielerpubliek. "Of ik mezelf hier verbaas? Nee, eigenlijk niet. Ik was al in vorm en trek die lijn hier door", klonk het nuchter bij zijn Tour-debuut.
Zijn 'no-nonsense'- karakter tijdens de Tour was niet het enige waarmee Dumoulin zich onderscheidde. Wielrenster Marijn de Vries twitterde een foto (zie boven) van Dumoulin, genomen net na een finish, en schreef er dit bij: "Ik ben al dagen in de war van deze foto." Marianne Vos voegde dit er aan toe: "Zelden iemand zo mooi kapot zien zijn...". Het was duidelijk: Dumoulin heeft in een kort tijdsbestek een brede schare fans opgebouwd. Zelfs ministers hebben een mening over hem, zo bleek in De Avondetappe.
"Ik wist niet dat ik dat niveau aankon"
Hoe knap zijn prestaties in de Tour ook waren - Dumoulin zou twee keer in de toptien van de daguitslag eindigen en de Tour besluiten op de knappe 41ste plaats - hij zou pas in augustus écht uitslagen rijden. Hij pakte zelfs bijna zijn eerste zege bij de profs. "Mijn mooiste prestatie afgelopen jaar was in de tijdrit in de Eneco Tour", blikt Dumoulin in december terug. "Alles ging goed. Ik word daar tweede op vier seconden van Sylvain Chavanel. Ik wist niet dat ik dat niveau aankon." Hij hield onder anderen wereldtoppers Bradley Wiggins en Taylor Phinney achter zich. "Wiggins heeft toch de Tour gewonnen. Dat zegt mij wel iets. Vind ik wel speciaal. Het zal vast dat zij een iets mindere dag hadden, maar ze gingen er wel allebei voor. Dat weet ik zeker."
Wat hij een dag later deed, had hij zelf helemaal niet voor mogelijk gehouden. Het kwam hem zelfs op complimenten te staan van collega's uit het peloton. Hij opende in de lastige zesde etappe eerst de jacht op de vluchters, om vervolgens op de beklimming La Redoute nog eens te versnellen en als vierde te eindigen. "Dat werd wel als indrukwekkend gezien. Ik verbaasde mezelf daar ook. Onder anderen Jan Bakelants kwam na afloop naar me toe. Hij had gedacht dat hij me nog wel kon passeren..."
Smeets: Het is een ronderenner
Met die actie greep hij de leiderstrui, maar op de slotdag raakte hij in de finale geïsoleerd. De Omega Pharma-ploeg profiteerde en Zdenek Stybar demarreerde naar de eindzege. Na de tweede plaats van Dumoulin in de sterk bezette Eneco Tour zegt wielerpresentator Mart Smeets in Langs de Lijn: "Het is een prachtig leerjaar voor hem. Hij is pas 22 jaar. Anderen hebben nog pukkeltjes en gaan nog naar een dancing. Hij is al waar hij is. Kijk, je moet niet gelijk gaan roepen: dat is een kampioen. Dat is hij niet. Maar ik denk dat de Nederlandse wielersport ontzettend veel aan deze man gaat hebben. Het is een ronderenner."
De ploegleiding van Argos-Shimano gaat schoorvoetend mee met die laatste conclusie. "Hij heeft het profiel van een renner die in de Tour past", is manager Iwan Spekenbrink voorzichtig. Dumoulin zegt echter resoluut: "Ik ben geen ronderenner voor drie weken. Ik ben niet de beste klimmer in het hooggebergte." Tegelijkertijd wil hij niets uitsluiten. "Ik laat me verrassen. Op dit moment zeg ik: etappekoersen van een week. Een ronde als Parijs-Nice. Als ik nog een stap moet maken, wil ik daar naar toe."
Dat hij geen rasklimmer is, weerhield hem er in oktober niet van een sterke Ronde van Lombardije te rijden. "Dat ik daar nog mee kon in de finale... Dat is naast Luik toch de zwaarste klassieker. Ik werd gelost op een paar honderd meter van de top van de laatste beklimming (waar Joaquim Rodríguez versnelde en naar de zege soleerde, red.). Dat ik dat kon had ik niet voor mogelijk gehouden."
2014
In het nieuwe jaar heeft hij één hoofddoel: de Amstel Gold Race, zijn thuisklassieker. "Alle heuvelklassiekers zou ik in principe goed moeten aankunnen. Het is me alleen al twee jaar niet gelukt om daar goed te zijn. Ik was flink ziek afgelopen januari en ik kreeg er een knieblessure overheen. En januari is nou net de maand waarin je een goede basis legt voor die wedstrijden."
Daarnaast hoopt Dumoulin weer aan de start van de Tour te staan. Ook al worden daar door Argos wederom de sprinters Marcel Kittel en John Degenkolb uitgespeeld. Andere doelen voor 2014, zoals bijvoorbeeld zijn eerste profzege boeken, heeft hij niet. "Het draait wel om winst in de topsport. Als je zesde wordt in een Tour-etappe.... Ik was net thuis van de Tour, krijg ik de vraag van een vriend van mij: 'wat heb jij eigenlijk gepresteerd in de Tour? Tja, dan sta je gelijk weer met beide benen op de grond. Maar tegelijkertijd ben ik daar niet heel erg mee bezig. Een ereplaats in een heuvelklassieker kan net zo mooi zijn. Maar misschien komt dat wel nooit. Dat mijn niveau zal stagneren, zou best kunnen."