NOS NieuwsAangepast

Frontlinie Waziristan

Door correspondent Lucas Waagmeester

Waziristan. Een stukje Pakistan met een illustere naam. Berucht, vanwege de verhalen dat de Taliban zich er schuil houden, de woeste, schimmige bergen en de drone-aanvallen door Amerika. 'Talibanistan'. Een duister oord, niet alleen door wat er gebeurt, maar vooral doordat we er zo weinig over weten.

Journalisten komen overal. Zelfs van de slachtpartij in het Syrische Aleppo wordt met kunst en vliegwerk verslag gedaan. Maar Waziristan is een zwart gat. Buitenlanders, zelfs hulpverleners, komen er niet. En van bewoners zelf horen we ook niet veel. Ze komen zelden buiten het gebied, of zijn bang dat ze thuis als spion worden gezien.

Omdat Waziristan één van de fronten van de oorlog in Afghanistan genoemd mag worden, wilde de NOS er toch heen. Het is een plek die er toe doet in dat verhaal. De vijanden van de NAVO in Afghanistan gebruiken Waziristan als hun schuilplaats. Ze bereiden er hun aanslagen voor, vaak gericht op Westerse troepen.

Waziristan is een basis voor belangrijke partijen in het conflict: de Taliban, het Haqqani-netwerk en andere terreurgroepen. Sommigen richten zich op een strijd binnen Pakistan, anderen houden zich vooral bezig met de oorlog in Afghanistan. Maar de vijand is voor allemaal dezelfde: het Westen, Amerika.

Heer en meester

Wie het gebied wil bezoeken, moet dus bij de Taliban zijn. Zij zijn er immers heer en meester. Dat klinkt gek, maar in sommige gevallen is zaken te doen met militanten. Bijvoorbeeld als zij zelf graag hun versie van het verhaal naar buiten zien komen, opgetekend door een medium dat in het westen serieus wordt genomen.

Maar de tribale gebieden van Pakistan, waar Waziristan deel van uitmaakt, zijn berucht om hun ontvoeringen. In de afgelopen jaren zijn meerdere (vooral Pakistaanse) journalisten door militanten ontvoerd tijdens een afspraak die zij hadden voor een interview. Die ontvoeringszaken slepen zich vaak maanden en soms jaren voort. Via de Taliban Waziristan in, is op dit moment dus geen optie.

Leger

De andere machtsfactor in het gebied is het Pakistaanse leger. Dat heeft grote stukken van Waziristan niet onder controle, maar een deel van het zuiden wel. In 2009-2010 voerde het Pakistaanse leger een grote operatie uit in Zuid-Waziristan, waarbij veel militanten werden gedood of verdreven naar het noordelijk deel van het gebied.

Het Pakistaanse leger laat er al jaren geen buitenlandse journalisten toe. Of hooguit voor een helikoptervlucht, met een korte landing bij een legerpost. Toch werd na lang aandringen en onderhandelen vorige week ingegaan op ons verzoek langer het gebied in te mogen. Na de BBC zijn we de eerste tv-ploeg die twee dagen lang Waziristan in kon, mee met het leger.

Sleutelgat

Levert dat iets op? Altijd te weinig. Mee met militairen betekent dat zij bepalen wat je wel en niet ziet. En het betekent dat op de plekken die je bezoekt, op het moment van het bezoek, militairen aanwezig zijn. Dat kan, zeker op een plek als Waziristan, veel uitmaken. Mensen zullen minder makkelijk praten, of in ieder geval niets zeggen dat het leger tegen de haren instrijkt.

Tegelijk: iedere blik die we op de frontlijn Waziristan kunnen werpen, is er één. Niet lang na 2001, de Amerikaanse invasie in Afghanistan, werd het gebied te onveilig om heen te reizen. We hebben er voor het eerst weer met onze eigen ogen en camera kunnen rondneuzen. Even door het sleutelgat kunnen kijken van dit schimmige stukje Pakistan.

Deel artikel:

Advertentie via Ster.nl