Linkse president blijkt rechtser dan gedacht

Door buitenlandredacteur Marc Bessems

Ollanta Humala mag zich nu officieel president van Peru noemen. Ten overstaan van vrijwel alle regeringsleiders van Latijns-Amerika is hij beëdigd in het parlement, waar hij vervolgens zijn eerste toespraak hield als president. De aanwezige hoogwaardigheidsbekleders luisterden goed naar wat de linkse ex-militair te zeggen had, want: wat wordt de koers die Peru de komende jaren zal volgen?

Investeerders waren er aanvankelijk niet gerust op. Meteen na zijn verkiezingsoverwinning begin juni, kelderden de koersen op de beurs. De zakenwereld had reden om zich zorgen te maken: de economie van het land was de afgelopen jaren met gemiddeld zeven procent gegroeid, volgens sommige experts de grootste economische groei op het continent.

Betekende de overwinning van Humala een einde aan die economische voorspoed? Nog maar een paar jaar geleden profileerde hij zich als pupil van president Hugo Chávez van Venezuela, bepaald geen lieveling van Wall Street. Het bleef aan Humala kleven, ook al had hij tijdens zijn campagne afstand genomen van Chávez. De winnaar van de verkiezingen benadrukte meer te zien in het model van Lula, oud-president van Brazilië en knuffelbeer van de financiële wereld.

Dream Team

Ollante Humala beloofde geen dramatische economische veranderingen door te voeren en voegde de daad bij het woord. Hij benoemde een groot aantal conservatieve prominenten op sleutelposities. Zijn minister van Financiën, Luis Miguel Castilla, en de directeur van de Centrale Bank, Julio Vallarde, zijn populair op Wall Street.

Net als vrijwel alle ministers in zijn nieuwe kabinet, door commentatoren bestempeld tot een rechts-conservatief 'Dream Team'. De koersen op de beurs stegen, rechtse commentatoren jubelden, maar zijn linkse aanhang mort. In de peiling kelderde de populariteit van Humala van ruim zeventig procent tot krap veertig procent. Ook vanuit zijn eigen partij, Gana Peru, kwam kritiek op al die rechtse benoemingen.

Mijnbouw

Peru regeren is allesbehalve gemakkelijk: alleen al de afgelopen maand waren er meer dan tweehonderd verschillende sociale conflicten, ongeveer de helft daarvan liep uit op gewelddadige confrontaties tussen betogers en politie. Er vielen in juni zeker vijf doden bij dergelijke schermutselingen. Vaak gaat het over mijnbouw, de motor achter de economische groei.

Meer dan de helft van de Peruaanse export bestaat uit delfstoffen, maar de indrukwekkende verdiensten komen zelden bij de bevolking terecht. Humala beloofde dat te gaan veranderen. Hij zegt belasting te gaan heffen op winsten uit de mijnbouw en wil dat geld besteden aan een verhoging van het minimumloon en pensioenen. De vraag is of hij die belofte kan waarmaken zonder investeerders af te schrikken.