"Die partij sloeg ik mijn mooiste bal ooit"
door redacteur Daan Floor
Sjeng Schalken. Een man van details, een realist zonder poespas.
Dus als hij zegt "dat was mijn mooiste bal ooit", dan moet het een wel heel fraai punt zijn geweest.
Aan de vooravond van Wimbledon 2011 refereert de Limburger aan een moment uit de editie van 2000. Een punt uit een absolute thriller in de derde ronde tegen Mark Philippoussis.
"Bij 8-8 in de vijfde set had Mark breakpoint", vertelt Schalken. "Ik werd naar achteren gedrukt en sloeg de bal nog net terug. Hij joeg 'm vervolgens de andere kant op. Dus rennen, rennen, rennen. Helemaal achter in de hoek zette ik me toen met mijn linkerhand af tegen de lijnrechter, voor een zachte slicebal voorlangs."
"Mark stond al aan het net en sprong volle bak naar de bal toe, maar kon er niet meer bij. Dat was echt de bal van mijn leven. Ik heb daarna nooit meer zo'n bal geslagen. En dat op breakpoint tegen. Anders had ik de wedstrijd al eerder verloren."
Recordwedstrijd
Want zestien games later kwam er na vijf uur en een minuut een einde aan één van de langste wedstrijden ooit op Wimbledon. Het werd 4-6, 6-3, 6-7 (7), 7-6 (4), 20-18 voor de Australiër. Vorig jaar sloegen John Isner en Nicolas Mahut met hun elf uur en vijf minuten zo'n beetje alle eerdere records aan duigen. En dit jaar spelen ze weer tegen elkaar.
Wat weet je verder nog van de partij tegen Philippoussis? "We speelden op Court 2 (beter bekend als The Graveyard, omdat daar veel geplaatste spelers sneuvelden, red.). Toen wij aan de vijfde set begonnen, zag ik op het scorebord van het Centre Court dat Henman tegen Arazi begon. Zij speelden vier lange sets. Toen die partij klaar was, waren wij nog steeds aan de laatste set bezig. Moet je nagaan."
Baalde je erg na afloop? "Ik kon leven met de nederlaag. Ik speelde op de toppen van mijn kunnen, hij ook. Jammer dat iemand moest verliezen. Ik had alles gedaan wat ik moest doen."
Maar er zijn vast punten geweest die zijn blijven knagen. "14-14, vijfde set. Mark slaat op 15-30 een tweede service waarvan ik denk dat ie uit was. Maar ze gaven 'm in. Destijds hadden we helaas geen hawk-eye. Daar had ik kans om 'm te pakken. En op 30-30 sloeg ik een keiharde return op z'n voeten. Die viel een beetje van z'n racket, net over het net. Dus dat soort puntjes viel net tegen."
Eindelijk voorbij derde ronde
Hoe snel Schalken de nederlaag ook accepteerde, het besef dat hij weer in de derde ronde van een Grand Slam-toernooi was blijven steken, deed pijn. De Limburger had keer op keer pech met de loting. "Telkens een toptienspeler." Op Wimbledon waren dat bijvoorbeeld Jim Courier ("miste ik nog twee matchpoints") en Tim Henman.
Pas in zijn 29ste Grand Slam, Wimbledon 2002, zat het hem mee. "Ja! Dat was de doorbraak, tegen Jeff Morrison. Eindelijk een goede loting in de derde ronde. Die kans pakte ik met beide handen aan." Schalken, die een week eerder Rosmalen had gewonnen en dat een jaar later zou herhalen, stootte meteen door naar de kwartfinales.
"Ik was toen echt los. Aan het einde van dat jaar bereikte ik zelfs de halve finales van de US Open. Dat was zoiets moois." Op Wimbledon hield het avontuur in de kwartfinales op. Lleyton Hewitt, toen nummer één van de wereld, was hem met 7-5 in de vijfde set de baas.
Weet je het breakpoint nog dat je op 4-4 kreeg? "Dat is een van de ballen in mijn carrière die me altijd bijblijft. Omdat hij me vlak daarvoor had verrast met een service naar mijn forehand, wist ik dat hij nu naar mijn backhand zou gaan. Ik stond dus al klaar en pakte de bal genadeloos aan. Hij had 'm nog net. Daarna had ik cross naar z'n backhand moeten spelen, maar omdat ik steeds zijn zwakkere forehand opzocht, deed ik dat nu weer. Hij draaide terug en passeerde me voorlangs. Dat punt zie ik nog steeds voor me."
Een jaar later, in 2003, sta je weer bij de laatste acht. Toen was Federer je tegenstander. "Dat was een minder leuke wedstrijd. Hij was geblesseerd aan zijn rug en ik was helemaal kapot, had last van mijn voet en kon niet rennen. Hij was minder geblesseerd dan ik. Meer was het ook niet."
En dan Roddick in 2004. Je laatste wedstrijd op Wimbledon en weer de kwartfinale. "Tegen Roddick was ik in de rally beter, zoals ik dat tegen de meeste spelers was. Dat was toch mijn wapen. Zijn service was gewoon niet terug te krijgen. Nu volgens mij nog steeds niet, ook al is hij een dagje ouder."
Een maand eerder hadden jij en Roddick in Rome nog een verschrikkelijke brand meegemaakt. "Ja, dat was niet niks. De hele verdieping stond in lichterlaaie. Er zijn ook doden gevallen. We kwamen elkaar tegen op het dak, hij hielp ons omhoog. Dan sta je daarna ineens tegen elkaar in de kwartfinale op Wimbledon. Toen hebben we het er ook nog wel even over gehad. Vrienden is een groot woord, maar we mochten elkaar erg graag, mede door wat er was gebeurd in Rome."
Wat maakt Wimbledon zo bijzonder? "Ik vind de sfeer daar fantastisch, het is zo'n mooi toernooi. Het ligt in een hele mooie wijk. Je hebt het idee dat je in een tuin rondloopt. Wimbledon is architectonisch ook mooi neergezet. Het Centre Court was niet mijn baan. Ik denk dat ik er twee of drie keer heb gespeeld en verloren. Tegen Stich volgens mij en Henman. Ik speelde meestal op Court 1. Op die baan heb ik veel gewonnen."
Raadpleegt de huidige generatie Nederlandse toptennissers je weleens? "Nee, eigenlijk niet. Maar ze hebben goede begeleiding om hun heen. Als ze iets willen weten, kunnen ze altijd bellen. Ik heb geen ambities op dat vlak, ik ben te druk met mijn kledinglijn Sjeng Sports."
Was jij op gras eigenlijk niet net zo goed als Krajicek? "Nee, nee. Ik heb geen Wimbledon gewonnen. Richard was net iets beter dan ik, dat is dat superlaagje. Ik was topper tussen plaats tien en twintig. Als ik zijn service had en hij mijn backhand, had niemand van ons kunnen winnen."
Wimbledon is van 20 juni tot en met 3 juli. Op NOS.nl verschijnen dagelijks samenvattingen. Tevens is via een livestream het avondprogramma van Wimbledon op Nederland 3 te bekijken.