Vader Dominiek gaat de Paasmis opdragen aan het front, met een bus vol legerspullen
Zijn grote witte bestelbus zit volgepakt met militaire goederen. De troepen aan het front geven van tevoren door wat ze nodig hebben. Nu zijn het slaapzakken, legerkleding, nachtkijkers, kniebeschermers en verbandmiddelen. Maar dit keer heeft vader Dominiek ook paska's bij zich, de traditionele paascakes. Zondag viert Oekraïne Othodox Pasen, vader Dominiek doet dat aan het front in het Oosten.
Dominiek (32) rijdt dit weekend voor de tiende keer vanuit het uiterste westen van Oekraïne naar de militairen in Charkov. Hij is priester van de Grieks-Katholieke kerk. De afstand vanuit Lviv, bijna duizend kilometer, is te groot om in één dag te rijden. Daarom overnacht hij in het klooster van zuster Josefata.
Josefata is alleen overgebleven in het gebouwtje in de regio Poltava. De andere nonnen zijn gevlucht voor de oorlog. "In de nacht is het eng", zegt ze. "Maar dan bidden we. Tijdens het luchtalarm gaan we niet de kelder in, want dat is niet nodig door ons geloof. Tijdens die momenten bidden. Dat is het krachtigste wat er is." Samen zingen ze in het kapelletje. "Laten we bidden voor ons godlievende land, voor onze regering en voor al onze militairen."
Dominiek heeft zijn spullen uitgepakt. Hij heeft een leger-kit voor priesters bij zich, met de minimale uitrusting om een mis op te dragen. Een houten kruis, de bijbel, een kleedje en één waxinelichtje. Als altaar gebruikt hij aan het front soms munitiekisten. Als het moet houdt hij de mis in een loopgraaf of een schuilkelder.
Hij heeft ook een plastic fles met daarin wijwater bij zich, om militairen mee te zegenen. "Daarmee ondersteun ik hun ziel. We laten ze begrijpen dat God bij ze is. Omdat ze grootse prestaties verrichten. Want God zei: er is geen groter offer dan je leven geven voor een ander."
Hij krijgt veel vragen van de mannen aan het front. En ook die belangrijke vraag, hoe God deze ellende kan laten gebeuren. Er overlijden kinderen. Soms raken militairen daardoor teleurgesteld en twijfelen ze aan hun geloof. Zijn antwoord: "God houdt van ons omdat hij ons vrijheid gegeven heeft om te kiezen. Hij weet dat we fouten maken. De ellende is niet zijn keus maar het gevolg van die vrijheid."
Maar is het ook de taak van een priester om bij te dragen aan de strijd, door militaire goederen aan te voeren? Dominiek heeft daar geen moment over getwijfeld. "Volgens mijn geloof en mijn opvoeding weet ik zeker dat God dit goed vindt. Want ik help degenen die mijn naasten zijn. We hebben samen een gemeenschappelijk doel, we verdedigen het land dat God ons gegeven heeft."
Hij vindt het een voorrecht om tijdens Pasen aan het front te zijn. "Zo kan ik onze militairen het best ondersteunen." Samen met zuster Josefata bidt hij: "Heer, ontferm u over Oekraïne."
