Schrale akkers van Abidjan blijken vruchtbare bodem voor PSV'er Sangaré

Een profvoetballer? Hij? Ibrahim Sangaré (23) kan een lach niet onderdrukken als hij terugdenkt aan de dag waarop hij, als klein jongetje, bij zijn moeder zijn onvoorwaardelijke liefde voor de bal opbiecht.

Een zorgelijke blik wordt zijn deel na de bekentenis. Is het niet beter dat hij zich richt op school? En kan hij zijn vrije tijd niet nuttiger besteden? Aan de zijde van zijn vader en moeder bijvoorbeeld, op de schrale landbouwgrond even buiten Abidjan?

Liever een bal dan een eg

Anders dan het pikhouweel en de eg bezorgt de bal hem een zorgeloze toekomst, houdt hij zijn moeder voor. Ooit, zo verzekert hij haar, is hij een vedette van het internationale voetbal. Kent iedereen op de wereld zijn naam. Treedt hij toe tot de Olifanten, het nationale elftal van Ivoorkust. En hoeven zijn ouders niet langer te ploeteren op de gortdroge, onvruchtbare akkers in het zuiden van het land.

"Op het platteland van Ivoorkust is voetbal moeilijk te combineren met school", verduidelijkt hij. "Als je in Afrika besluit je droom om profvoetballer te worden na te jagen, moet je daar volledig voor kiezen en school laten vallen. En daar houden ouders niet van."

Veel om zich aan vast te houden heeft de jonge Sangaré niet. Zijn jeugd wordt gekenmerkt door armoede. Moeilijk wil hij die periode niet noemen. Wel zwaar.

"Ik heb een pittige jeugd gehad, omdat we thuis heel weinig geld hadden. Ik moest tien keer zo hard werken als iemand anders om iets te verdienen zodat ik mijn ouders een beetje financieel kon helpen."

Het is diezelfde instelling die hij op de voetbalvelden aan de dag legt. Sangaré leert thuis een wijze les. Hard werken loont, hoe karig de opbrengst soms misschien ook is. Gaandeweg slaagt de jonge Ibrahim erin zijn moeder te overtuigen dat hij er goed aan doet alles op het voetbal te zetten.

"Toen ze zag met welke passie ik speelde, gaf ze haar zegen." En zie. "Ze is nu enorm trots op me."

Zandveld

Op 14-jarige leeftijd begint zijn loopbaan op het zandveld van TPK Tout Puissant Koumassi. Hij speelt er nog maar één jaar als hij de overstap maakt naar AS Denguélé d'Odienne, een club in het uiterste noordwesten van het land die uitkomt in Ligue 1, de hoogste klasse van Ivoorkust. Hij speelt er 184 wedstrijden en scoort 24 keer.

In 2014 wordt hij, 17 jaar jong, uitgeroepen tot beste jongere van de Ligue 1. Prompt gaat hij door het leven als 'de nieuwe Yaya Touré', vedette van weleer, die het shirt droeg van onder meer Barcelona en Manchester City.

Twee seizoenen later waagt hij de oversteek naar Frankrijk, waar Toulouse hem vastlegt. Sangaré heeft, zo zegt hij, geen andere keuze als hij ooit écht wil slagen in het internationale topvoetbal.

"In Afrika is het niveau niet echt hoog te noemen. Dus wanneer je je droom wilt najagen om te slagen bij een grote club, moet je net zo lang vechten tot je in Europa terechtkomt."

Anders dan veel landgenoten, bewandelt Sangaré de weg van de geleidelijkheid. Het verklaart zijn keuze om in de zomer van 2020 Toulouse te verlaten en zijn handtekening te zetten onder een overeenkomst met PSV. Een aanbod om de overstap naar Southampton te maken en te schitteren in de prestigieuze Premier League legt hij weloverwogen naast zich neer.

"Ik heb voor PSV gekozen omdat ik het interessant vond wat ze sportief van plan waren. Niet dat een club uit Engeland me op dat vlak niet interesseerde. Maar ik heb goed gekeken en zag dat PSV écht interesse in me had."

Anders dan de herfststormen wellicht zouden doen vermoeden voelt Sangaré zich bijzonder thuis in Nederland. Hij herkent zich in de mentaliteit van de mensen. "Alles aanpakken. Alles willen winnen. Hard werken. Zo ben ik ook."

Kou en regen

En de kou en de regen? Die neemt hij graag voor lief. "Het hoort er nu eenmaal bij. Het is lastig om in de kou te spelen, maar je bent prof en je past je aan. En in Engeland is het weer niet beter, hoor."

Bovendien: thuis in Eindhoven brandt de kachel. In navolging van Romário, de Braziliaanse sterspeler van PSV in de jaren 90 van de vorige eeuw, heeft Sangaré een bijzondere hobby. "Ik slaap graag en veel. Na de training, in mijn vrije tijd, zoek ik zo vaak mogelijk mijn bed op. Het is belangrijk om goed te kunnen herstellen."

In tegenstelling tot in zijn eerste jaar in Eindhoven, heeft Sangaré dit seizoen ook buiten de slaapkamer rust gevonden. Trainer Roger Schmidt noemt de middenvelder een belangrijke speler in zijn selectie en die blijk van waardering doet de Ivoriaan zienderogen deugd.

"Ik voel me goed en ben bij PSV echt op mijn gemak. Misschien maak ik wel zoveel progressie omdat ik zoveel rust in mijn hoofd heb."