Modolo barst na zege in Luxemburg in tranen uit, Valgren wint weer in Italië
Hij moest er drie jaar en zeven maanden op wachten, Sacha Modolo. Maar in de derde etappe van de Ronde van Luxemburg, over 189 kilometer naar Mamer, was het weer eens raak voor de 34-jarige Italiaanse sprinter van Alpecin-Fenix, die kampte met veel blessureleed de laatste jaren.
Het was lang onduidelijk of het wel een sprint zou worden. Het parcours was heuvelachtig, maar niet zwaar genoeg om de rappe mannen te lossen, maar aangezien topsprinter Caleb Ewan niet meer was opgestapt, was er geen ploeg die de achtervolging wilde regisseren.
De vluchters (Philipp Walsleben, Alex Kirsch, Ben O'Connor en Kenneth van Rooy) hielden het dan ook lang vol, maar in de slotkilometer werden ze toch in de kraag gevat. Modolo wachtte lang met zijn versnelling en dat betaalde zich uit. De vroegere topsprinter, die mede door een slepende kniekwetsuur sinds 16 februari 2018 geen ritzege meer boekte, barstte direct na de finish in tranen uit.
Tijdrit
De leiderstrui bleef om de schouders van Marc Hirschi. Vrijdag staat er een tijdrit van 25 kilometer op het programma, zaterdag is de slotetappe met finish in Luxemburg-stad.
Iets zuidelijker in Europa werd de Coppa Sabatini verreden, de tweede van vier eendagskoersen in Italië deze week. En opvallend genoeg won dezelfde man die woensdag ook al zegevierde: de Deen Michael Valgren.
Net als Modolo had ook Valgren al jaren niets meer gewonnen. Zijn laatste zege dateerde van april 2018, de Amstel Gold Race.
Na zijn solo in de Ronde van Toscane woensdag mocht hij eerst zijn contract verlengen bij EF - iets dat het Amerikaanse team vijftien minuten voor de finish van vandaag naar buiten bracht - en prompt schreef hij ook de Coppa Sabatini op zijn naam.
Colbrelli geklopt
Hij behoorde tot een sterke kopgroep samen met onder anderen zijn ploegmaat Neilson Powless, Gianni Moscon en de kersverse Europees kampioen Sonny Colbrelli. Op zijn versnelling in de laatste kilometer had alleen Colbrelli een antwoord. De twee reden samen naar de finish in Peccioli en tot ieders verrassing was het niet de op papier snellere Colbrelli die de sprint won, maar de Deen.
