Belgen hebben nieuwe olympische held met breiende wiskundelerares van 38
Groots en meeslepend valt het leven van de Belgische Mieke Gorissen zelfs met de meeste verbeeldingskracht niet te noemen. De 38-jarige wiskundelerares uit het Belgische Diepenbeek breit in haar vrije tijd graag sokken en verslindt daarnaast wetenschappelijke boeken. Toch heeft Vlaanderen haar sinds zaterdag in het hart gesloten.
Hardlopen deed Gorissen tot drie jaar geleden om aan de broodnodige lichaamsbeweging te komen. Om de breinaalden af en toe opzij te leggen en de neus uit de boeken te halen liep ze een paar keer per week een vast rondje van een kilometer of tien.
In 2018 besloot ze een trainer in de arm te nemen om haar techniek te verbeteren. Gewoon, voor de lol.
Deftige wedstrijd
Gorissen bleek, ondanks haar leeftijd, een natuurtalent. Sjokken werd lopen, lopen werd laagvliegen. Eind februari van dit jaar werd ze, tot veler verrassing, Belgisch kampioene veldlopen. Uit nieuwsgierigheid over wat ze kon op de klassieke 42.195 meter schreef ze zich in voor de marathon van Enschede. "Ik wilde wel eens een deftige wedstrijd lopen."
Omdat het een race met hazen betrof, moest Gorissen vooraf een richttijd aanduiden. "De laagste was de olympische limiet. Uiteindelijk heb ik daarvoor gekozen, ofschoon Tokio toen zelfs niet in mijn gedachten zat."
Met haar tijd van 2.28.31 dook ze ruimschoots onder de richttijd van het Belgisch olympisch comité. Lachend: "Boem patat."
Examens nakijken
Aan een serieuze voorbereiding op de in Sapporo gelopen marathon kwam Gorisssen niet toe. Lopen is nu eenmaal nog altijd niet meer dan een hobby, luidde haar verklaring. "Een uitlaatklep, da's al. Bovendien moest ik mijn leerlingen helpen op het einde van hun schooljaar. Ik had de taak hun examens voor te bereiden en na te kijken. Dat had mijn prioriteit."
Op Instagram is Gorissen trok ze sindsdien de aandacht onder de naam 'Knitreadrunrepeat'.
Maar meer nog dan een vrouw die breit, leest, rent en dat sinds drie jaar week in week uit herhaalt, is ze in België de olympische debutante die de marathon als 28e eindigde in 2.34.24 en daar zeer content mee was.
In tranen keek ze terug op de tweede marathon uit haar leven. Ze kon het niet geloven dat ze de klassieke afstand als 28e had voltooid. "Ben ik 28e...? Dat kan niet!", herhaalde ze bij voortduring.
Herhalingen bleken ook het grote geheim achter haar opmerkelijke debuut. Bij voortduring gonsde het door haar hoofd. 'Links rechts, links rechts'. En: 'Voet voor voet, voet voor voet'. Verwonderlijk was dat volgens haar niet. "Zo heeft mijn kinesist het mij nu eenmaal geleerd."
"Ik haal hier de finish dankzij mijn mantra", snikte ze nog maar eens. "En mijn man. Die zal wel blij zijn dat ik niet in zeven sloten tegelijk gelopen ben."
Bekijk hier de samenvatting van de olympische marathon:
