Marieke Keijser en Ilse Paulis met hun medaille
NOS Sport

Verdonkschot gaat na roeiweek in quarantainehotel 'nog wel potje huilen'

De eerste week van de Olympische Spelen was voor de Nederlandse roei-equipe een week van uitersten. Vier coronabesmettingen werden er geconstateerd. Desondanks sleepte de ploeg een recordaantal van vijf medailles binnen.

Afgelopen zondag, toen een naderende tropische storm het roeiprogramma door de war blies, werd de Nederlandse ploeg opgeschrikt door de positieve coronatest van Josy Verdonkschot, bondscoach van de Nederlandse vrouwenboten.

En hij was al de derde bij wie het virus werd geconstateerd. Een staflid (wiens naam niet bekend is gemaakt) en skiffeur Finn Florijn gingen Verdonkshot voor. En daarna nam ook diens assistent Isabelle Jacobs noodgedwongen plaats in het quarantainehotel.

De eetzaal en de warming-up-ruimte bij de roeibaan bleven dicht voor de Nederlanders, roeiers uit andere landen meden de leden van TeamNL uit angst voor besmettingen.

Kamertje

"Ik zit op mijn kamertje en probeer ervan te maken wat ervan te maken valt", zegt Verdonkschot in Langs de Lijn vanuit het quarantainehotel. "Mijn atleten hebben hun toernooi allemaal kunnen uitvoeren. Dan heb ik er enigszins vrede mee."

Josy Verdonkschot

De gevolgen van Verdonkschots afwezigheid waren voor de roeisters niet al te groot, zegt hij. "Ik denk niet dat het gemis van ons hun grootste probleem was."

"Het vervelendste is dat je iedere minuut met angst en vrees rondloopt. Zou ik positief bevonden worden? Kan ik mijn toernooi afmaken? Dat is vele malen erger. Ik vind het bewonderenswaardig hoe ze aan de start stonden."

Bekijk hier de drie olympische medailles van de vrouwenboten:

Coachen op afstand, ideaal is het natuurlijk niet, maar Verdonkschot probeerde zich zo goed en kwaad als het kon aan te passen. "Je mist persoonlijk contact. Je kunt een voorbereiding doen via Whatsapp of Zoom, maar ik mis vooral de debriefing achteraf, met name als dingen niet helemaal goed lopen. Dan wil je samen even zitten."

"Maar aan de andere kant, een van de dingen die ik mijn meiden hoop te leren is 'verwacht het onverwachte'. Alles kan gebeuren, zorg dat je je focust op datgene waar je voor komt en niet op datgene waar je geen invloed op hebt. En dat hebben ze prachtig gedaan."

Ik denk niet dat mijn afwezigheid of aanwezigheid er iets aan heeft veranderd.

Josy Verdonschot

Verdonkschot is als bondscoach verantwoordelijk voor de vrouwenploeg en daarnaast de persoonlijke trainer van Marieke Keijser en Ilse Paulis, die in de lichte dubbeltwee na dramatische slotmeters genoegen moesten nemen met brons.

"Het was, denk ik, een perfecte race. Ik denk niet dat mijn afwezigheid of mijn aanwezigheid daar iets aan veranderd heeft. Ze hebben het zelf gedaan."

'Geen aandrijving, maar een anker'

Die perfecte race duurde helaas niet van start tot finish, maar van start tot enkele tientallen meters voor de finish. Keijser maakte een misslag, goud werd brons.

Verdonkschot: "Ze liggen veertig, vijftig meter voor de streep bijna een halve lengte los. Maar haar blad kwam niet helemaal goed in het water, misschien door een golfje. Dan ben je de grip kwijt en is je riem geen aandrijving meer, maar wordt er heel even een anker uitgegooid."

"Maar ik heb haar gesproken, en nu is ze vooral supertrots."

Keijser/Paulis trots op derde plaats: 'Medaille veel meer waard dan brons'

Naast de medaille van Paulis en Keijser stonden ook bij de vier-zonder (zilver) en de dubbeltwee (brons) Nederlandse vrouwen op het olympisch podium.

"Natuurlijk ben ik tevreden. Over Sophie Souwer in de skiff, de vier-zonder, de dubbeltwee. Maar ik baal als een stekker dat de lichte dubbeltwee het niet heeft gehaald. En dat de dubbelvier (zesde in de finale, red.) het niet heeft kunnen omdraaien."

'Potje huilen'

Het gevoel dat Verdonkschot aan het toernooi overhoudt, laat zich niet in één woord omschrijven. "Tevredenheid is makkelijk. We zijn één team met z'n allen. Maar het zijn individuele resultaten en ik gun iedereen individueel dat ze eruit halen wat ze verdienen."

"Ik denk dat we het nog een fractie beter hadden kunnen doen, maar de doelstelling was drie medailles. Daar zijn we tevreden over. Maar er zijn nog wel een stuk of zes roeisters met wie ik nog wel een behoorlijk potje ga zitten meehuilen, want dat had anders gekund."

Deel artikel:

Advertentie via Ster.nl