Rechtsgang Jaring geen splijtzwam 3x3 basketballers: 'Dit zijn mijn boys'

De Nederlandse 3x3 basketballers vliegen donderdagmiddag naar Japan. Aan de horizon lonkt een olympische medaille. En dat mag je gerust sensationeel noemen.

Na twee nederlagen bij het olympisch kwalificatietoernooi in het Oostenrijkse Graz eind mei leek de droom van de Nederlandse 3x3 basketballers namelijk voorbij. Maar ook de moeilijkste route heeft een uitweg.

Via even onverwachte als sensationele zeges op basketbalgrootmachten Verenigde Staten en Frankrijk schopten Dimeo van der Horst, Arvin Slagter, Jessey Voorn en Julian Jaring de deur naar Tokio alsnog open.

Terwijl Van der Horst na de beslissende wedstrijd tegen Frankrijk voor de camera zijn verhaal deed, werd hij overgoten door zijn ploeggenoten. Julian Jaring voorop.

Maar uitgerekend voor Jaring ging de deur naar de Spelen toch weer op slot. Bondscoach Brian Benjamin wilde iets meer aanvallende impulsen in zijn ploeg en koos voor Ross Bekkering in plaats van de defensief sterke Jaring.

Jaring vocht dat besluit aan voor de rechter, maar werd niet in het gelijk gesteld. "Ik dacht dat ik met het winnen van het kwalificatietoernooi recht had op een plek op de Spelen", vertelt hij nuchter. "Alleen besloot de rechter dat dat niet het geval is."

Teleurstelling opzij zetten

Toch stapt ook Jaring donderdagmiddag in het vliegtuig. Als een van twee reserves gaat hij mee om de ploeg voor te bereiden. "Natuurlijk baal ik. Maar het is nu een kwestie van mijn trots opzijzetten. Ik heb de rechtszaak verloren, maar dat betekent niet dat het team gaat verliezen."

"Ik moet de teleurstelling opzijzetten en er gewoon zijn voor het team. Ik ga mee naar Tokio, als reserve. In onze sport betekent dat dat je in principe niet speelt. Als het toernooi begint, mag je namelijk niet meer instappen. En daarom heb ik ook die extra stap genomen."

Je zou verwachten dat er na de rechtsgang geen weg terug is voor Jaring, maar dat is niet het geval. "Ik denk dat alles is uitgesproken. We gaan goed met elkaar om en er is niets dat ik niet durf te zeggen. Natuurlijk is er een beetje spanning, maar we kunnen gewoon hard trainen, zonder dat het vuil wordt. We hebben respect voor elkaar."

"Dit is een groep die door het vuur gaat voor elkaar. Dat hebben we op meerdere toernooien laten zien. Ik heb er nooit over nagedacht om thuis te blijven. Dit zijn mijn boys, ik moet er gewoon staan. Dan maar vanaf de zijlijn. Vanuit Nederland dan, want ik vlieg wel meteen terug."

Geen haat of afgunst

"Hij heeft gevochten voor wat hij waard is", vindt Van der Horst van de rechtsgang van Jaring. "Daar heb ik gewoon respect voor. En het team ook. We hebben het heel volwassen afgehandeld, dat geldt ook voor Bekkering. We hebben samen gezeten en ik voel geen onrust meer in het team. Iedereen heeft het een plekje kunnen geven. Er is geen haat of afgunst. We gaan met zijn zessen naar Tokio en hopelijk daar een plak winnen."

Even gaan de gedachten terug naar Schiphol, een dag nadat het olympische startbewijs was veiliggesteld. "Ik was helemaal schor en nog vol adrenaline", herinnert Van der Horst zich dat moment. "Als ik eraan terugdenk krijg ik nog steeds een glimlach. Nu ben ik kalm, maar zodra ik straks het olympisch dorp inloop, ga ik weer giechelen."

"Wij hebben laten zien dat Nederland ook kan basketballen. Grote landen zijn er niet bij, wij zijn nu gewoon een van die grote landen. Dit is niet uit de lucht komen vallen. We hebben er keihard voor gevochten, twee keer per dag getraind, discussies, ruzies, gelachen. We hebben het gewoon echt wel verdiend."

Ook bondscoach Benjamin heeft begrip voor de gang van Jaring naar de rechter. "Als je als sporter niet tot het uiterste zou gaan, dan weet ik ook niet of je er hoort te staan. We hebben er zoveel voor gedaan, dus als een speler tot het gaatje gaat om zijn gelijk te halen hoort dat in de cultuur van voor het hoogste gaan. Maar tegelijk zijn we een teamsport en daar horen regels bij. En een daarvan is dat de coach de selectie bepaalt."

Zijn alle plooien nu gladgestreken? "We zijn best wel professioneel", antwoordt Benjamin bijna verontschuldigend. "Iedereen heeft zijn eigen verantwoordelijkheid genomen. Ik heb de keuze bij de spelers gelaten: 'Als jullie denken dat dit een werkbare situatie is, dan sluit ik me daarbij aan.' De spelers hebben het besproken en besloten op dezelfde voet verder te gaan. Natuurlijk geeft het wat spanning. Maar we hebben allemaal hetzelfde doel en dus focussen we ons nu op het behalen van een medaille."

Sterker team

Benjamin: "Julian is een heel goede speler en ik begrijp als geen ander de teleurstelling van een speler als hij hoort dat hij niet geselecteerd is voor de Spelen. Maar het is mijn taak als coach om het sterkste team op te stellen. En dat is niet automatisch het team dat zich heeft geplaatst. Hij gaat mee, omdat hij belangrijk is voor deze ploeg. Met hem zijn we sterker dan zonder hem."

Op de Spelen zijn maar acht landen vertegenwoordigd. Dan is het podium al snel dichtbij.

"Wij zijn niet het grootste basketballand ter wereld. Landen als Spanje, Frankrijk, Italië, Duitsland, Amerika... zij gaan allemaal niet naar de Spelen. Nou ja, je kunt ook gewoon verliezen van Canada of Letland", tempert Benjamin de verwachtingen. "Maar we gaan voor een medaille."