90 vrouwen borduren tapijt van 100 meter: 'Waar ben ik aan begonnen?'

Negentig vrouwen borduren al ruim vijf jaar aan een zeker 100 meter lang werk. Het Tapijt van Assenede moet uiteindelijk een liefdesverhaal uitbeelden dat in de dertiende eeuw werd geschreven. Veertien borduursters uit Zeeuws-Vlaanderen werken eraan, terwijl ook net over de Belgische grens aan het tapijt wordt gewerkt.

Het liefdesverhaal van Floris en Blancefloer, geschreven door Diederic van Assenede, behoort tot de vroegste Vlaams-Nederlandse literatuur. Het gaat over de verboden liefde tussen een christelijk meisje en een moslimkoning. "Floris en Blancefloer horen tot een verschillend sociaal en religieus weefsel, zij is christelijk en hij moslim. Maar de echte liefde overwint alle moeilijkheden", zegt Marc de Smet, projectleider van het tapijt, tegen Omroep Zeeland.

Erg bekend is het verhaal niet. Dat moet anders, vond een erfgoedvereniging, net over de grens met Zeeuws-Vlaanderen in België. Vandaar het plan voor het gigantische wandtapijt. Het bestaat uit verschillende doeken. Op elk doek komt een tafereel uit het verhaal.

"Soms denk ik: ik wou dat het klaar was", verzucht een van de borduursters tegen Omroep Zeeland. "Maar je houdt vol, want het moet af."

Inmiddels zit er zo'n 50.000 uur werk in het grensoverschrijdende werk. Erna Ranschaert uit Sas van Gent is een van de fanatiekste borduursters. Zij schat dat zij alleen zo'n 2000 uur aan het tapijt heeft geborduurd. Ze kan de steelsteek, holbeinsteek en platsteek wel dromen.

Voorheen borduurde Ranschaert twee keer per week in het Belgische Assenede samen met andere vrouwen. "Dat was heel gezellig en als iets klaar was dan gingen we dat met z'n allen bekijken. Ik mis dat samenzijn heel erg." Vanwege corona kunnen ze nu niet samenkomen.

Ook Nellie de Kraker uit Zaamslag borduurt mee. "In de winterperiode gaat dat wat enthousiaster dan in de zomer. Maar het moet toch af. Soms vraag ik me wel af waar ik aan begonnen ben. Het is voor 90 procent af, maar ik ben nog lang niet klaar. Tegelijkertijd realiseer ik me dat dit iets bijzonders is. Dit project is bijna onsterfelijk, het zal nog generaties lang voortleven."

Op de achterkant van elk doek komt de naam van de maakster.

Eind dit jaar of begin volgend jaar, wanneer het tapijt af is, kan iedereen naar Assenede komen om het liefdesverhaal te bekijken en leren kennen. De initiatiefnemers hopen op een publiekstrekker. De Smet: "Als het tapijt straks klaar is, moet het een toegankelijke vaste plek krijgen, waar scholen het kunnen bezoeken en ook toeristen."

Tot die tijd is het vooral zaak voor de borduursters om zich niet in de vingers prikken. Erna Ranschaert: "Dan is het paniek. Er mag absoluut geen bloed op het linnen komen."