'Eindelijk' is de mooiste trui van het peloton voor Lucinda Brand
Wereldkampioene Lucinda Brand. "Dat klinkt wel goed. Eindelijk mag ik de mooiste trui van het peloton aantrekken." De 31-jarige Nederlandse, die al het hele seizoen domineert in het veldrijden, was zaterdag in Oostende de beste voor landgenotes Annemarie Worst en Denise Betsema.
Het is haar eerste gouden medaille op een wereldkampioenschap, nadat ze al drie keer op het podium had gestaan de laatste drie edities. "Mijn eerste reactie? Ontlading, blijdschap. Ik ben vooral heel blij. Eindelijk. Ik had al een goed seizoen, dan is het supertof dat ik deze prijs mee naar huis kan nemen."
Het leek er lange tijd op dat Denise Betsema de sterkste benen had. "Wat de doorslag gaf? Ik ben gewoon blijven doorbijten. Het was een hele zware koers. Ik had bij de jongens al gezien dat je nooit moet opgeven."
Brand reed de eerste ronden op een tiental seconden van de Texelse Betsema. "Het was zeker niet makkelijk in het begin. Ze sloeg een groot gat. Ik probeerde me maar gewoon op mezelf te focussen. Iedereen kan een keer een slechte passage in het zand hebben en dan kun je heel snel tijd goedmaken. Ik ben blij dat dat ook zo goed uitpakt."
Ook Annemarie Worst keerde terug in het wiel van Betsema. Met haar ging Brand de strijd aan in de slotronde, totdat Worst onderuitging in een bocht. "Wat er gebeurde? Ik ging met Annemarie het technische stuk op. Dat is al spannend, want ze is daar hartstikke goed in. We kruisten elkaar in de lijnen. Het liep daar een beetje omhoog, ik pakte de binnenkant en raakte net haar elleboog aan."
'Die val kost me de wereldtitel'
"Daardoor schoof haar voorwiel weg", vervolgt Brand. "Dat is nooit leuk, maar dat hoort een beetje bij cross. Ik had ook weg kunnen glijden, je neemt risico's."
Worst: "Het kost me wel de titel. Ik was heel dichtbij. Anders rijd je met z'n tweeën naar de finish. En dat kan nu niet. Zij kwam binnendoor en ze tikte tegen mijn elleboog, waardoor ik weggleed. Of het erbij hoort? Ja, maar je wil niet dat het gebeurt natuurlijk. Ja... je kunt er niets meer aan veranderen."
Ze is tevreden met haar optreden, maar die nasmaak is er ook. Want ook vorig jaar kwam ze als tweede over de finish, verloor ze nipt van Ceylin Alvarado. "Ooit ga ik 'm wel winnen."
Betsema bekende na afloop nooit het gevoel te hebben gehad de sterkste te zijn op het Belgische strand. "Zo snel voorop komen is niet altijd in je voordeel. Ik merkte al snel dat die dames achter mij best snel dichtbij kwamen. Toen werd het aanklampen."
Ze had nog last van haar valpartij van een week eerder. "Ik merkte dat Lucinda en Annemarie een stuk sneller remden. Mijn knie is misschien nog niet helemaal hersteld. Dat was in mijn nadeel, daar pakten ze wat extra tijd."
Betsema treurt niet. "Ik ben eigenlijk heel blij dat ik op het podium sta, Dit is mijn eerste medaille bij het WK. De titel was het mooiste geweest, maar hopelijk komen er nog heel veel kansen."
