Jakobsen kijkt alweer uit naar rentree in peloton: 'Ik geloof dat het kan'
De beelden van zijn crash gingen de hele wereld over, maar zelf weet Fabio Jakobsen niet meer precies wat er gebeurde op 5 augustus 2020, de dag van de eerste etappe in de Ronde van Polen. Dat vertelt hij donderdag in gesprek met het AD.
"Hoe ik in het wiel van mijn ploeggenoten Davide Ballerini en Florian Sénéchal naar de laatste kilometer reed. Dat is het laatste dat ik me herinner. Daarna wordt het zwart", aldus de 24-jarige renner van Deceuninck-QuickStep.
Tijdens de massasprint werd hij door Dylan Groenewegen de hekken in gereden. Het gevolg: een zware valpartij waarbij Jakobsen meerdere zware verwondingen opliep.
Het had ook niet heel veel gescheeld of Jakobsen was er niet meer geweest, zo vertelt hij in de krant.
"Mijn ploegmaat Florian Sénéchal heeft zijn fiets tegen een hek gezet en is naar me toe gerend. Hij zag dat ik lag te stikken in mijn eigen bloed. In een reflex heeft hij mijn hoofd gepakt en iets opgetild, zodat het bloed uit mijn mond en keel liep. Daarna werd ik rustiger, zei hij."
Menselijk stootkussen
Daarnaast had Jakobsen ook het 'geluk' dat hij bij zijn val tegen een commissaris van de UCI opbotste, die achter het hek stond te filmen. Volgens de renner fungeerde de man als een soort menselijk stootkussen en voorkwam hij zo dat Jakobsen tegen de finishboog knalde.
"Dat had ik niet na kunnen vertellen."
De val was zo heftig dat de renner er flinke verwondingen aan overhield. Zo had hij onder meer scheurtjes in zijn schedel, een gebroken neus en was zijn gehemelte gebroken en gescheurd, somt hij op in het AD.
Ook zijn gezicht heeft een flinke klap gehad, al is dat redelijk hersteld.
Gebokst met Tyson
"Het valt mee, ja. Ik heb een soort hazenlip op de plek waar ik het reclamebord heb geraakt en mijn neus ziet eruit alsof ik heb gebokst met Mike Tyson", aldus Jakobsen.
Inmiddels heeft hij ook de nodige operaties ondergaan om een en ander te reconstrueren en herstellen, al zal het zeker nog enige tijd duren voor alles weer volledig is genezen. Zo vertelt hij dat hij volgend najaar pas weer al zijn tanden zal hebben.
Champs-Élysées
Ondanks alles denkt Jakobsen ook al hardop na over zijn rentree. De eerste rondjes heeft hij al gefietst, met ploeggenoten, al waren die in een rustig tempo. Desalniettemin maakten die hem meer dan gelukkig.
"Het voelde alsof ik over de Champs-Élysées reed tijdens de laatste etappe van de Tour. Ik besefte hoeveel ik van mijn beroep hou, hoe graag ik koers."
De renner van Deceuninck-QuickStep kan - logischerwijs - nog geen exacte datum geven waarop hij zijn rentree hoopt te maken. Hij denkt al aan maart, al beseft hij dat augustus realistischer is.
Hoe mooi zou het zijn als hij een jaar na de val weer mee kan doen in een finale, vraagt Jakobsen zich af in de krant. Want dat hij denkt weer mee te kunnen strijden op het hoogste niveau staat voor hem buiten kijf. "Ik geloof dat het kan", zegt hij stellig.
'Heeft hij me niet gezien?'
Ook de actie van Dylan Groenewegen, de renner van Jumbo-Visma week tijdens de sprint in Polen van zijn lijn en reed Jakobsen zodoende de hekken in, wordt besproken in het interview.
Groenewegen is door de UCI geschorst voor negen maanden en mag in mei pas weer op de fiets zitten. Jakobsen worstelt nog altijd met hoe hij daar de sprint inging, zegt hij.
"Ik vind het moeilijk om te begrijpen waarom hij het gedaan heeft. Heeft hij me niet gezien? Heeft hij te veel risico genomen? Wilde hij winnen ten koste van alles? Dit is sport, geen oorlog waarin alles geoorloofd is."
