Nooit een goede match, de speler Frank de Boer en Italië. Van een matig debuut, langs een snelle wissel, tot een sportief trauma. Volgt woensdag een nieuwe nachtmerrie of bezorgt een ontmoeting met de 'Azzurri' hem dan eindelijk geluk, in de vorm van zijn eerste overwinning als bondscoach?
De rijke interlandloopbaan van 112-voudig international De Boer kende op 20 september 1990 een start om snel te vergeten. Twee maanden na een teleurstellend verlopen WK keerde Oranje terug naar Palermo voor een oefenwedstrijd tegen Italië.
1990: kopje onder bij debuut
Bondscoach Rinus Michels experimenteerde met een 5-3-2-systeem met De Boer op de linkerflank. Dat pakte verkeerd uit. Na een halfuur was de jonge Ajacied in de Siciliaanse hitte al kapot van al het loopwerk. Nederland verloor door een goal van Roberto Baggio, voorafgegaan door een fout van De Boer, met 1-0.
"Frank de Boer kwam niet alleen snelheid tekort voor het grote werk, maar ook overzicht", schreef Trouw over De Boer. "Hij ging regelmatig in de fout en toonde aan dat het vraagstuk van een goede linksback, zowel aanvallend als verdedigend, nijpend is."
Na afloop bekende De Boer moeite met het systeem te hebben gehad, omdat hij bij Ajax gewend was om een linkshalf en een linksbuiten voor zich te hebben.
"Ik moest me aanpassen en dat was te veel gevraagd", zei hij in Het Parool. "Na twee mislukte acties in het begin heb ik zo sober mogelijk gespeeld. Maar daar bleef het dan ook bij."
"Bij Ajax kom ik hooguit zes keer naar voren en niet steeds", zei De Boer tegen het Algemeen Dagblad. "Ik was hier linksback, linkshalf en linksbuiten. Dat was te veel van het goede. Ik heb maar één goede actie kunnen uitvoeren en voor de rest was het alleen maar tikkie breed."
1992: 'falen' en in rust vervangen
Twee jaar later na het debuut van De Boer, debuteerde Dick Advocaat op 9 september 1992 in Rotterdam als bondscoach tegen Italië. Na twee goals van Dennis Bergkamp won Italië door doelpunten van Stefano Eranio, Roberto Baggio (strafschop) en Gianluca Vialli met 3-2.
Frank de Boer speelde een helft mee in de defensie van Oranje. In de rust werd de linksback vervangen. De Telegraaf noemde hem "tegenvallend" en Het Parool "falend". Dat laatste vond ook Trouw: "Advocaat probeerde het lek boven te krijgen door de falende Frank de Boer al na drie kwartier uit de ploeg te halen. De linksback kreeg geen vat op Baggio."
2000: trauma in eigen land
Waar de voorgaande interlands tegen Italië nog teleurstellend kunnen worden genoemd, was De Boers laatste wedstrijd tegen de Italianen een regelrecht drama. Voor hem en voor heel voetbalminnend Nederland.
De Boer miste in de halve finales van het EK 2000 niet alleen in de reguliere speeltijd een strafschop, maar ook in de penaltyserie. Omdat ook Patrick Kluivert, Jaap Stam en Paul Bosvelt hun vizier niet op scherp hadden staan, greep een veel beter Oranje naast de EK-finale in eigen land.
"We hebben elke dag penalty's geoefend, en deze wedstrijd laat zien dat het nemen van een strafschop iets bijzonders is en dat het niet onze sterke kant is", zei De Boer toen na afloop.
In een serie over het EK 2000 in Langs de Lijn En Omstreken keek De Boer eerder dit jaar terug op dat toernooi. De pijn was nog niet weg.
"Wij hadden het kunstje van 1988 kunnen herhalen", zei De Boer. "Je baalt gewoon zo dat ze nu nog praten over een gemiste penalty. Zeker een gemiste kans voor het leven. Nog steeds heel zuur."
Eén keer als assistent-bondscoach
Als assistent van bondscoach Bert van Marwijk maakte De Boer nog een Italië-Nederland mee. Een oefenduel in Pescara op 14 november 2009 eindigde in 0-0. Ook die wedstrijd had een zwarte rand. Robin van Persie viel al snel uit met een zware enkelblessure.
