De rij op het vliegveld
NOS NieuwsAangepast

Stapels formulieren en verplicht in hotel; in China ontkom je niet aan quarantaine

  • Sjoerd den Daas

    correspondent China

  • Sjoerd den Daas

    correspondent China

Ik krijg een reageerbuisje in mijn hand gedrukt, met daarop mijn naam en vluchtgegevens. Twee wattenstaafjes verdwijnen achtereenvolgens in mijn beide neusgaten, naast mij wordt iemand geprikt voor een antilichamentest. Iedereen weet: bij aankomst in Shanghai wacht twee weken strikte quarantaine. Maar niemand kan me op dit moment vertellen waar.

Helemaal stil was het niet in het Chinese luchtruim in de afgelopen maanden. Vrachttoestellen met mondkapjes en medische hulpgoederen vlogen af en aan, maar internationale passagiersvluchten gaan er nog altijd nauwelijks. Wie vanuit het buitenland China weet binnen te komen, merkt dat nog altijd niets aan het toeval wordt overgelaten.

Ook al is je visum of verblijfsvergunning nog geldig, wie het land verlaat moet opnieuw een aanvraag doen. Daarvoor is een uitnodigingsbrief nodig van de lokale overheid in China. Maar die blijken daar, volgens meerdere mensen die in het traject zitten, nog maar weinig scheutig mee.

Ook Chinezen lopen tegen muren op

"Ik heb al vele duizenden dollars uitgegeven aan vliegtickets, keer op keer werd mijn vlucht gecanceld. Ik ben blij dat ik eindelijk geluk had", zegt een jonge Chinese vrouw die op dezelfde vlucht zit als ik. "Ik studeer aan een universiteit in de Verenigde Staten en wilde naar huis, er zijn toch geen colleges meer." Vanuit New York kan ze, via Amsterdam, uiteindelijk toch doorvliegen naar Shanghai.

In de afgelopen twee weken heeft zij braaf, tweemaal daags, haar lichaamstemperatuur doorgegeven via een app in WeChat, één van China's belangrijkste sociale mediaplatforms. Voor mij, als buitenlander in den vreemde, was na het papierwerk een negatieve coronatest afdoende om de autoriteiten ervan te kunnen overtuigen dat ik geen gevaar zou vormen voor de Chinese volksgezondheid.

Bouwkeet naast aankomsthal waar een coronacheck wordt gedaan

Voor het instappen moet ik, net als alle andere passagiers, nog een online gezondheidsverklaring invullen. Ook op WeChat. Onderweg en bij aankomst zijn er temperatuurcontroles. En wachten goed ingepakte medewerkers van de lokale autoriteiten het kleine aantal inkomende passagiers op. Naast infectiebeschermingskleding zijn ze uitgerust met mondkapje en spatscherm. En met een scanner, die via een QR-code de gezondheidsverklaring uitleest.

En dan is het wachten

Uit de printer komt een sticker met een streepjescode, die op een reageerbuis wordt geplakt. Vervolgens is het achteraan aansluiten bij een rij voor een provisorische bouwkeet naast de aankomsthal. Drie loketten naast elkaar, waar het mondkapje afgaat, en de neusswab wordt afgenomen.

Sommige passagiers worden getest op antilichamen, al blijft me onduidelijk op welke gronden. De testen zijn verplicht voor alle inkomende passagiers, en worden betaald door de autoriteiten.

Testen, traceren en isoleren blijven de belangrijkste wapens voor de Chinezen tegen corona, met als ultieme doel: het aantal nieuwe besmettingen op nul krijgen, en houden. Na Wuhan, waar uiteindelijk bijna 10 miljoen inwoners getest werden, zat de schrik er na een uitbraak op de Xinfadi-markt in Peking goed in. Ook daar werden miljoenen mensen getest.

Aan dat lijstje is nu ook Dalian toegevoegd, waar op dit moment nog eens miljoenen mensen getest worden na een nieuwe, lokale uitbraak. Op de Chinese vliegvelden zijn er vrijwel elke dag nog een aantal inkomende passagiers die positief testen op corona. Uitzonderingsgevallen daargelaten, ontkomt nog altijd niemand aan de verplichte quarantaine van 14 dagen.

Slaapplaats onbekend

Als de koffers van de band rollen weet niemand van mijn medepassagiers nog waar er geslapen wordt die avond. In groepjes worden we enkele uren na de landing naar vakken geloodst, waar we ons paspoort moeten inleveren. Na een nieuwe registratie worden we begeleid naar de bus die ons naar een onbekende plek leidt. Ontsnappen is er niet bij: pas vlak voor aankomst krijgen we ons paspoort pas weer retour.

Het hotel blijkt een bouwval. Geen zorgen, de bovenste verdieping is al af, roept iemand. "Meld je nog even aan op WeChat, dan kunnen we in contact blijven. En kun je elke dag in de ochtend en in de avond je temperatuur doorgeven, alsjeblieft."

Een aantal trappen verder, langs bouwafval en door dikke lagen stof, is op de vijfde verdieping een twintigtal kamers reeds ingericht om de gasten twee weken te herbergen. De bouwwerkzaamheden op benedenverdiepingen blijven in de dagen daarna beperkt tot slechts enkele vroege boorsessies.

Zwerven over de gangen of door de straten van Shanghai is er niet bij. Een formulier met het huishoudelijke reglement ligt prominent op tafel. "Als iemand de kamer zonder toestemming verlaat zal het aantal dagen opnieuw berekend worden", staat er dreigend in beschreven. In vetgedrukte karakters daaraan toegevoegd: "Overtreders zullen streng worden gestraft." Ik kijk wel uit.

Tweemaal daags, aan het begin en aan het einde van de middag, komt iemand in beschermende kleding de gang op. Het zijn de enige momenten waarop er nog iets gebeurt op deze vleugel: voedertijd voor mij en mijn lotgenoten.

Deel artikel:

Advertentie via Ster.nl