Zij gingen terug naar de zorg, 'Ik moest en zou helpen in de crisis'

Er was al veel vraag naar zorgpersoneel, maar die is door de coronacrisis alleen maar groter geworden. Voormalige zorgmedewerkers springen vanwege de crisis steeds vaker bij, merken ze bij het bemiddelingsbureau dat zorginstellingen en oud-zorgpersoneel aan elkaar koppelt. Inmiddels hebben zo'n 20.000 oud-zorgmedewerkers zich de afgelopen maanden gemeld, waarvan er meer dan 3000 opnieuw in de zorg aan de slag zijn gegaan.

Zo ging Najla van haar kantoorbaan terug naar de intensive care en Willem van het onderwijs naar een verpleegafdeling:

Deze mensen zijn opnieuw de zorg ingegaan

Mogelijk zijn al meer mensen weer actief geworden in de zorg. Instellingen werven namelijk ook zelf extra mensen via hun netwerk. Hoe veel medewerkers via die weg zijn teruggekeerd, is niet duidelijk.

'Voelde als mijn plicht'

Een van de mensen die zich heeft aangemeld is Willem Schouten. Hij heeft als verpleegkundige gewerkt in de gehandicaptenzorg en in de thuiszorg voordat hij de overstap maakte naar het onderwijs. "Ik wilde altijd al docent worden op de hogeschool voor verpleegkunde en heb dat pad toen gevolgd", vertelt hij. Toen de coronacrisis uitbrak, wist hij wat hem te doen stond. "Het voelde als mijn plicht om bij te springen en weer aan het bed te staan. Ik had mijn BIG-registratie gelukkig nog en kon dus direct beginnen."

Schouten werkt nu als verpleegkundige op de corona-afdeling van een verpleeghuis. "Het werk is fundamenteel niet zoveel veranderd, de handelingen en de zorg zijn vrijwel hetzelfde." Toch zijn er wel degelijk zaken die het werk lastiger maken. "Ik loop continu in een beschermend pak, dus contact maken is moeilijk. Daarnaast is het ziektebeeld niet zo bekend, dus het verloop is moeilijk te voorspellen", stelt Schouten.

Willem Schouten op de verpleegafdeling

Zijn baan als docent gaat gewoon door. In het weekend, vooral in de avonden, staat hij zestien uur op de corona-afdeling van een verpleeghuis. "Het is erg druk en zwaar, maar ik doe het vol overtuiging en daardoor is het nu goed vol te houden", zegt Schouten.

Er is geen einddatum aan verbonden, maar hij moet wel kijken of het houdbaar is op de lange termijn. "Ik heb thuis twee kleine kinderen en werk zeven dagen in de week, dat is meer dan fulltime. Als het kan, ga ik zeker door."

Ik moest en zou helpen, daarom heb ik mij aangemeld.

Najla van Veen

Ook in ziekenhuizen is er vraag naar extra zorgpersoneel. Najla van Veen heeft zich aangemeld en kon direct aan de slag op de intensive care, de plek die ze eerder had verlaten. "Na zeven jaar op de IC kreeg ik meer interesse in de strategische en beleidsmatige kant van de zorg. Na een studie kon ik aan de slag bij een koepel van zorginstellingen."

Toen ze op tv beelden zag van uit Italiaanse ziekenhuizen, viel het haar op dat patiënten op hun buik werden beademd. "Dit liet voor mij zien hoe heftig het virus is en dat het in Nederland ook voor een crisis zou zorgen", vertelt Van Veen. "We hebben al te maken met een tekort aan zorgpersoneel. Ik moest en zou helpen, daarom heb ik mij aangemeld."

Buddy op de IC

Van Veen werkt nu twee dagen per week als buddy op de IC, twee dagen per week doet zij haar reguliere werk. "Op de IC heb je veel te maken met leven en dood, dat is zwaar", zegt Van Veen. "Ik vond het erg spannend om weer te beginnen en of ik het emotioneel wel weer aan zou kunnen." Volgens Van Veen is werken op de IC vooral mentaal heftig. "Je hebt te maken met ernstig zieke mensen, waarvan je niet weet of ze wel weer beter worden."

Ze ziet veel verschil met het werk dat zij voorheen op de IC deed. "Het eerste wat mij opviel was de medicatie die patiënten kregen en de hoge beademingsdruk. Ik heb voorheen veel mensen met een longontsteking behandeld, maar een longontsteking veroorzaakt door covid-19 is wel echt anders, het is een stuk heftiger", vertelt Van Veen. "Ook dat mensen op hun buik worden beademd, dat was altijd één van de laatste stappen die genomen werd." Wat nu ook anders is, is het beschermende pak dat ze draagt. "Dat is echt wel wennen."

Nu ze weer op de IC werkt, probeert Van Veen ook te werken aan de strategische kant van de zorg. "Ik vind het heel waardevol om deze twee werelden met elkaar te verbinden: het acute van aan het bed staan en de strategie in de zorg. Normaal staan deze werelden ver uit elkaar."

Zo is ze met een groep mensen aan het nadenken over hoe de niet-acute zorg in Nederland weer op gang kan komen. "Wij zijn bezig met het maken van een draaiboek over hoe wij denken dat de zorgmedewerkers het werk langer vol kunnen houden en de normale zorg weer kan worden opgepakt."

Daarnaast maakt zij zich sterk om meer aandacht te vragen voor de mentale gesteldheid van zorgpersoneel. "Niemand kent deze situatie en niemand weet hoelang het nog gaat duren. Pas als de zorg even op adem kan komen, komt de mentale klap. Daar moet nu al over worden nagedacht."

'Dit leidt tot betere zorg'

Verbinding is voor Van Veen het sleutelwoord in deze crisis. "Je ziet samenwerkingen ontstaan die je nooit zag aankomen. Dit is echt iets dat we moeten vasthouden, want het leidt tot betere zorg."

Ook in de bereidwilligheid van mensen om haar heen gaat het om verbinding. "Ik heb thuis drie kleine kinderen en mijn man is neuroloog. Allebei hebben wij dus een vitaal beroep", zegt Van Veen. "Onder meer de school van mijn kinderen helpt ons enorm. Zij bieden aan om de kinderen op te vangen als wij allebei moeten werken. Dat is toch mooi?"

Deel artikel:

Advertentie via Ster.nl