Handbalsters klaar voor derde grote finale: 'We kunnen dit'

Drie keer is...? "Scheepsrecht", weet ook Tess Wester een dag voor de finale van het WK handbal. "Maar zo makkelijk wordt het helaas niet. We moeten eerst een goede wedstrijd spelen en dan zien we waar het schip strandt", voegt de Nederlandse keepster er snel aan toe.

De Nederlandse handbalsters spelen straks, aan het begin van de Nederlandse middag, in het Japanse Kumamoto voor de derde keer een grote finale. De eerste twee gingen verloren: op het WK van 2015 en het EK van 2016 was Noorwegen te sterk. Van de Noorse vrouwen heeft Oranje zondag in ieder geval geen last, want Spanje - dat nog nooit een WK-finale speelde - is de tegenstander.

Volgens Wester kan de Nederlandse ploeg wel profiteren van die ervaring. "Dat helpt zeker mee. Je weet nu wat voor spanning er op je afkomt. Het eerste toernooi konden we allemaal niet slapen voor de halve finale, en ook niet voor de finale. Dat is nu niet meer het geval. Ze zeggen niet voor niets dat je finales moet leren spelen."

Blijven vechten

Dat Spanje en niet Noorwegen de tegenstander is in de finale, verraste sommige speelsters wel. De Spaanse vrouwen versloegen Noorwegen vrijdag in de halve finale, Oranje had kort daarvoor olympisch kampioen Rusland uitgeschakeld.

De statistieken voor de finale zijn in het voordeel van Nederland: van de laatste vijf ontmoetingen met Spanje won Oranje er vier. Maar Estavana Polman onderschat de tegenstander niet.

"Spanje is gewoon een goede ploeg, want ze verslaan Noorwegen met zes punten. Maar we kunnen dit. Als we zo blijven vechten als we tegen Rusland deden, denk ik echt dat we dit kunnen", aldus de ervaren Polman. "We zijn nu zo dichtbij, dit kunnen we echt niet laten schieten."

Mentale weerbaarheid

Nederland kan in ieder geval terugkijken op een veelbewogen en bijzonder toernooi. Oranje verloor drie duels en stond eigenlijk op het punt om uitgeschakeld te worden, maar dankzij wat geluk bereikte het toch de halve finales. Op de momenten dat het écht moest, viel er echter veel op zijn plaats bij de Nederlandse ploeg.

Danick Snelder was ook verrast door de manier waarop haar team dit toernooi met moeilijke momenten omging. "Ik ben eigenlijk het meest trots op de mentale weerbaarheid. Als je ziet door welke ups en downs we zijn gekomen, als je ziet hoe rustig we gisteren hebben gespeeld ondanks dat we een hele moeilijke fase hadden..."

"Ik denk dat dat wel een stukje ervaring is. Ik hoop dat we met die ervaring en energie opnieuw kunnen knallen", kijkt de aanvoerster van Oranje vooruit.

Nipte zege in 2018

Vorig jaar troffen Nederland en Spanje elkaar in de eerste ronde van het EK ook al. Het spannende duel kende een bewogen slot. Lois Abbingh mocht in de laatste seconden een vrije worp nemen en er moesten videobeelden aan te pas komen om te constateren of de bal wel of niet over de lijn was geweest. Het kwartje viel in Frankrijk de kant van Oranje op, dat met 28-27 won.

Hoe anders is de herinnering aan 2011, toen de handbalsters op het punt stonden zich voor het eerst te kwalificeren voor de Olympische Spelen. Oranje verloor bij het kwalificatietoernooi in Guadalajara van Spanje, maar klopte Argentinië en Kroatië. Een zege van Spanje op de Kroaten in de afsluitende wedstrijd zou Nederland naar Londen 2012 helpen.

Spaanse onsportiviteit

De thuisploeg, die zich een nederlaag met hooguit zeven doelpunten verschil kon permitteren, liet het echter lelijk afweten en 'schonk' - als resultaat van gekonkel tussen bestuursleden van beide vooraanstaande handballanden - de overwinning aan Kroatië, dat daar het tweede olympische ticket mee verdiende.

Een staaltje Spaanse onsportiviteit, waar enkele speelsters van het huidige Oranje met hun neus bovenop zaten. Ook daar ligt nog een rekening open vanmiddag.