Lavreysen brengt onderonsje met Hoogland op 4-4
Harrie Lavreysen heeft zaterdag tijdens wereldbekerwedstrijden in Glasgow de finale op de individuele sprint gewonnen voor Jeffrey Hoogland. En dus staat het tussen de Nederlandse trainingsmaatjes weer gelijk: 4-4.
Lavreysen (22) en Hoogland (26) steken al het hele jaar boven de rest uit. Ze streden tegen elkaar in de WK-finale (winst (Lavreysen), de finale van de Europese Spelen en de EK-finale (winst Hoogland) en vorige week tijdens wereldbekerwedstrijden in Minsk, waar Lavreysen weer de beste was.
Ruim 72 km/uur
In de eerste heat van de finale in Glasgow was het Hoogland die als eerste aanging. Hij versnelde, dreigde Lavreysen af te snijden, maar de wereldkampioen kwam net op tijd langszij. Hij gaf Hoogland geen ruimte meer en versnelde zelf om met 72,6 kilometer per uur als eerste de streep te passeren.
In de tweede heat ging Hoogland nog eerder aan, maar ook die versnelling bleek voor Lavreysen niet onoverkomelijk.
Kirsten Wild werd een week geleden zevende op het omnium en zette dat foutje recht in Glasgow, waar ze de meerkamp naar haar hand zette. De 37-jarige Almelose werd derde op de scratch en vijfde in de temporace en was oppermachtig op de afvalkoers.
Op de afsluitende puntenkoers moest ze vooral de Belgische Lotte Kopecky en de Australische Annette Edmondson in de gaten houden en hoefde ze zich niet met elke sprint te bemoeien.
Bij drie van de acht sprints zette ze wel aan en twee keer kwam ze als eerste over de lijn en één keer als tweede. Met 121 punten hield ze de concurrentie keurig achter zich.
Laurine van Riessen en Shanne Braspennincx wisten zich eerder op de avond niet te plaatsen voor de keirinfinale. Beiden reden in de eerste halve finale en werden het slachtoffer van een val van wereldkampioene Lee Wai Sze.
De renster uit Hongkong raakte het achterwiel van de Russin Darja Sjmeleva, viel en sleurde Braspennincx en Van Riessen mee.
Van Schip/Pieters
Op de koppelkoers kwamen Jan Willem van Schip en Roy Pieters niet verder dan de elfde plek. Ze sprokkelden in de eerste sprints nog wel dertien punten bij elkaar, maar nadat diverse concurrenten één (20 punten) of twee ronden voorsprong (40) hadden gepakt, geloofden ze het wel.
