Rajiv van La Parra
NOS Voetbal

Niemand gaat met zo'n vrij gevoel het veld op als Van La Parra

  • Oscar van der Horst

    redacteur NOS Sport

  • Oscar van der Horst

    redacteur NOS Sport

In het jaar dat Rajiv van la Parra werd geboren, 1991, mocht Rode Ster Belgrado zich de beste club van Europa noemen. Gedragen door vedetten als Dejan Savisevic, Robert Prosinecki, Sinisa Mihajlovic en Vladimir Jugovic veroverde de Servische topclub destijds de Europa Cup I, door in de finale het toenmalige sterrenensemble van Olympique Marseille te verslaan.

Sinds twee weken draagt Van la Parra het rood-wit gestreepte shirt van Rode Ster. Een eer, zo laat de 28-jarige geboren Rotterdammer weten, ook al beseft hij terdege dat Rode Ster al lang niet meer de status heeft van weleer. "Maar ik speel wel Champions League."

Vanavond debuteert de Rotterdammer namens de kampioen van Servië in de Champions League, op bezoek bij Bayern München. "Ik wil me heel graag op dit podium laten zien. Me ontwikkelen, verder groeien. En ik ben heel benieuwd waar dit avontuur me brengt."

Avonturier

Van La Parra verliet de Feyenoord-opleiding al op jonge leeftijd voor een avontuur bij Caen. Na drie seizoenen in Frankrijk keerde hij terug naar Nederland, om drie seizoenen voor sc Heerenveen uit te komen, waarna hij opnieuw de grens overtrok en vijf seizoenen in Engeland actief was.

Georginio Wijnaldum en ik hebben dezelfde vader.

Rajiv van La Parra

Zo heeft Van la Parra van zijn carrière een spectaculaire slalom gemaakt. En steeds als hij zich daarbij in een lastige positie leek te manoeuvreren, dook hij ineens weer in kansrijke positie op.

"Ik neem altijd veel risico in mijn spel. Veel trainers hebben daar moeite mee. Ik word gelukkig door mezelf te blijven. En dat zal ik ook altijd blijven doen. Als ik dan op een bijzondere plek zoals deze terechtkom, heb ik dat helemaal zelf afgedwongen."

Grote vedette in Belgrado

Bij Rode Ster is de dertigjarige Marko Marin de grote vedette. De kleine Duitse spelmaker speelde vroeger in grote competities als de Bundesliga (Mönchengladbach, Werder Bremen), Premier League (Chelsea) en Primera División (Sevilla). Na hem komt Van La Parra in de pikorde, ook al loopt de Nederlander pas twee weken rond in Belgrado.

"In de zomer mocht ik vertrekken, maar een transfer leek er niet te komen. Op de laatste dag van de transferperiode speelde ik nog met mijn oude club Huddersfield tegen Luton in het Championship, toen ik na de wedstrijd ineens hoorde dat ik in Londen moest blijven om me te melden op de Servische ambassade."

"Ik kende de vooroordelen die veel mensen hebben over Servië. Natuurlijk is de competitie matig. Maar ik speel wel Champions League. En natuurlijk heb je de twee wedstrijden tegen aartsrivaal en stadgenoot Partizan."

Een paar weken verder verrast Belgrado hem elke dag weer in positieve zin. Voetballen in het oude Marakana, een kolossaal stadion met sintelbaan, is een voorrecht. "Als het volloopt, is de sfeer niet normaal. Dan voel ik me echt een superster."

Racisme

Van de glitter en glamour van de Premier League naar de ongepolijste Prva Liga is ook een stap terug in de tijd. Voor donkere voetballers is het soms afzien in een land waar de strijd tegen racisme nog niet is gewonnen. Van La Parra heeft Surinaamse roots.

"Ik speel lekker mijn wedstrijd, nog steeds met hetzelfde geluksgevoel dat ik ook als jeugdspeler al had. Als je acties niet lukken, jouwen ze je ook uit. Ik heb me nooit iets van randzaken aangetrokken. En ik zit gelukkig bij een topclub, we worden door het hele land door een grote groep supporters gesteund."

Bij sc Heerenveen speelde Rajiv van La Parra onder Marco van Basten

Huddersfield was daarentegen een kleine club, maar wel in de rijkste competitie ter wereld. Beelden van de frivole Van La Parra gingen de wereld over, met op zijn tijd een weergaloze goal.

Oranje

"In praatprogramma's werd gezegd dat ik in die tijd een selectie voor Oranje verdiende. Maar ik heb zelfs niet eens een signaal gehad dat ik werd gevolgd. Dat was trouwens wel een heel ander Nederlands team dan nu, maar Oranje blijft voor een voetballer het hoogst haalbare."

"Georginio Wijnaldum en ik hebben dezelfde vader. Nee, ik heb hem nooit gevraagd een goed woordje voor me te doen. Dat zou ik ook absoluut niet fijn vinden. Ik wil alles op eigen kracht bereiken. En geloof me, ik zit nu echt bij een heel mooie club."

Deel artikel:

Advertentie via Ster.nl