Marloes Schuiling en Luna
NOS Nieuws

Tien artsen voor tuchtcollege om dood pasgeboren Luna

"U heeft ons, vanaf het begin, achtergelaten met zoveel vragen, en met een dode dochter. We hadden een gezonde dochter, dat heeft u zelf gezegd. Maar toch is ze dood. Vanaf het begin hebben wij behoefte gehad aan de waarheid. Waarom is onze gezonde dochter dood? Wat is er misgegaan?"

Dit schreven Marloes Schuiling en haar man Chris onlangs in een open brief aan tien artsen van het Brabantse Jeroen Bosch Ziekenhuis. Ruim vijf jaar wachtten ze op antwoorden, nadat in 2014 hun dochtertje Luna tien dagen na haar geboorte was overleden. Volgens het stel kwam dat door een reeks medische missers.

De ouders van baby Luna hebben daarom tegen tien artsen meerdere klachten ingediend bij het medisch tuchtcollege. Vandaag is de eerste zittingsdag met acht gynaecologen. Het vervolg met een kinderarts en anesthesist dient volgende week.

Het gaat om een bijzondere zaak, zegt Marike van der Hart van het medisch tuchtcollege Eindhoven. "Het gebeurt wel vaker dat mensen een klacht indienen tegen meerdere mensen tegelijk. Maar dit zijn wel heel veel artsen, en het gaat om een groot aantal klachten tegen iedere arts."

Ze hebben haar direct meegenomen en ik heb urenlang niet geweten of ze nog leefde.

Marloes Schuiling, moeder van Luna

Marloes Schuiling is enorm zenuwachtig voor de zitting. "Ik vind het doodeng om weer oog in oog te staan met de artsen. Ik heb ze meer dan vijf jaar niet gezien. Ik weet niet hoe ik daarop zal reageren. Natuurlijk hoop ik dat wij in het gelijk worden gesteld. Ik zal de commissie van het tuchtcollege moeten vertrouwen. Dat kost veel moeite, want mijn vertrouwen in artsen is de afgelopen jaren enorm geschaad."

Zware zwangerschap

Tijdens de zwangerschap ontstonden er al complicaties, zeker in de laatste fase van haar zwangerschap had Marloes last van bloedingen. In die periode kwam ze regelmatig in het ziekenhuis voor controle, zegt ze. "Elke keer werden we naar huis gestuurd en werd er gezegd dat er niets aan de hand was. Maar de artsen hadden geen flauw idee waar de bloedingen vandaan kwamen. Dat gaf ons niet de rust die we wilden hebben."

In de laatste week van de zwangerschap traden er opnieuw bloedingen op. In het ziekenhuis werd uiteindelijk besloten Luna ter wereld te brengen via een keizersnee, vertelt ze. "Bij de keizersnee verloren zowel ik als Luna veel bloed. Toen Luna ter wereld kwam, had ik een black-out van de pijn. Ze hebben haar direct meegenomen en ik heb urenlang niet geweten of ze nog leefde."

'Dit is geen gezonde baby'

De artsen vertelden volgens het stel dat Luna een gezonde baby was. Maar de ouders geloofden dat niet. "Een arts draaide zich naar mij om. Hij keek me in de ogen en op dat moment bekroop me een unheimisch gevoel. Toen dacht ik: hier klopt iets niet. Dit is geen gezonde baby. Ze was een lappenpop, bewoog niet. Maar als de artsen zeggen dat het een gezonde baby is, dan wil je dat geloven."

In de avond kreeg Luna epileptische aanvallen en werd ze overgeplaatst naar het Máxima Medisch Centrum in Veldhoven, vertelt ze. "Het gevoel werd steeds sterker dat er iets niet klopte."

Daar kregen ze de mededeling dat Luna hersenschade had opgelopen en haar overlevingskans erg klein was. De ouders namen Luna mee naar huis. Tien dagen na haar geboorte is ze daar overleden.

Het Jeroen Bosch Ziekenhuis zocht na het overlijden een aantal keer contact met de ouders, maar die wilden daar niets van weten. Ook stelde het ziekenhuis een onderzoek in naar de gang van zaken rond de dood van baby Luna. Volgens het ziekenhuis gaf dit onderzoek geen uitsluitsel over de doodsoorzaak.

Het is vooral het gebrek aan duidelijkheid dat voor Schuiling nog steeds erg moeilijk is. "Ik kan er niet mee leven dat de artsen eerst zeggen dat je een gezonde baby hebt, en dat die dan tien dagen later dood is. En dat is heel lang de enige informatie is die je krijgt. Ik moet weten wat er is gebeurd. Toen ze nog leefde heb ik Luna beloofd de waarheid boven tafel te krijgen. Die belofte moet ik waarmaken."

Begin rouwproces

Iedere dag houdt het haar bezig. "Ik sta er nog steeds mee op, en ga ermee naar bed. Wat mij het meest heeft geraakt, is dat in mijn ogen de artsen niet willen leren van dingen die fout zijn gegaan. En dan is er natuurlijk ook nog de pijn en het gemis."

Na al die jaren staan Schuiling en haar man nog steeds aan het begin van hun rouwproces. "Ik heb mijn gevoel al die jaren gewoon uitgeschakeld. Ik ben nog niet in staat om echt verdriet te voelen." Ze hopen dat daar na de zitting meer ruimte voor is.

Hoe haar leven er na de zitting zal uitzien weet Schuiling nog niet. "Ik ben hier ruim vijf jaar mee bezig geweest. Dat kan ik straks afsluiten. Mijn grote werk is nu gedaan, maar de onbekendheid van wat daarna gaat komen, is heel eng."

Uiterlijk 31 oktober doet het tuchtcollege uitspraak in de zaak.

Deel artikel:

Advertentie via Ster.nl