Italië bikkelt dit WK ook voor de hoop en trots van duizenden jonge meisjes
Zelfs de normaal zo verkoelende Apennijnen ontsnappen nu niet aan de hittegolf. Maar dat deert de meisjes die zich in het Italiaanse bergdorpje Cascia uitsloven op een kunstgrasveld in het geheel niet.
Ook al is de temperatuur om 10.30 uur al ruim de dertig graden gepasseerd, de meisjes doen wat ze het liefste doen: voetballen.
"Toen ik werd geboren, was mijn eerste woord: bal", zegt een van de meisjes. Ze neemt samen met zo'n veertig anderen deel aan het voetbalkamp dat de vrouwenafdeling van AS Roma organiseert.
Bijzonders op het programma
Na de training zaterdag staat er wat bijzonders op het programma. Ze gaan met z'n allen kijken hoe Italië het ervanaf brengt tegen Nederland in de kwartfinale. "En dat terwijl het twintig jaar geleden was dat we voor het laatst op een WK stonden."
De meiden worden getraind door Valentina Casaroli. Ze is de 25-jarige keepster van AS Roma. Zelf behoort ze niet tot de WK-selectie, maar ze heeft in de nationale jeugdelftallen met veel van de huidige speelsters gevoetbald.
"Als ik met ze bel, lijkt het alsof ze niet doorhebben wat ze met Italië doen en hoe hun succes wordt beleefd."
De impact op de bevolking is volgens Casaroli groot. "Mensen die nooit naar vrouwenvoetbal keken, sturen me nu ineens berichten. Dan zeggen ze: wauw, wat spelen ze goed zeg."
Het hele beeld dat de Italianen van de voetbalvrouwen hadden, lijkt in één toernooi volledig omgeslagen. En dat heeft alles met publiciteit te maken.
Bekijk de reportage van correspondent Mustafa Marghadi:
Miljoenen kijkers
"Op het vrouwenvoetbal werd neergekeken, omdat er niet naar werd gekeken", aldus Casaroli. Maar de wedstrijden van 'Le Azzurre' worden nu live door de publieke zender RAI uitgezonden. Met miljoenen kijkers tot gevolg, wat de grootste optimisten heeft verrast.
De laatste groepswedstrijd tegen Amerika werd door ruim zeven miljoen Italianen bekeken. Een derde van iedereen die op dat moment de tv aan had staan. "En dat heeft de horizon van de Italianen verbreed", zegt Casaroli.
Maar misschien nog veel belangrijker, het geeft hoop aan de jonge meisjes die zich in de brandende zon in het zweet werken.
Hoop voor jonge vrouwen
"Het is mooi om te weten dat je dat niveau ook zou kunnen halen", zegt een van hen. "Als het even kan, wil ik later ook naar het WK." En die hoop voor jonge vrouwen, in een door mannen gedomineerd Italië, is al heel wat.
Even wat cijfers op een rij over de positie van vrouwen in Italië. Minder dan de helft van de arbeidsgeschikte vrouwen heeft werk. Voor dat werk krijgen ze vijf procent minder betaald dan mannen. Dat is op Roemenië na het grootste loongat tussen mannen en vrouwen.
Scheve verhouding
Op topposities is krap een derde vrouw. Dat komt door een quotum dat wettelijk is vastgesteld. Maar niemand voelt zich blijkbaar gedwongen om nog meer vrouwen aan te nemen.
Ook in het voetbal is de scheve verhouding tussen man en vrouw merkbaar. De Italiaanse profs worden beschouwd als amateurs. Maar dankzij het succes van de nationale ploeg wil de voorzitter van de voetbalbond dat veranderen. Dan kunnen de vrouwen gewone arbeidscontracten afsluiten, met alle rechten die daarbij horen.
Om dat zo snel mogelijk af te dwingen, hoopt Casaroli dat de voetbalvrouwen nog lang in het toernooi blijven. "Dat legt druk op ze, al zou dat niet zo moeten zijn. Maar daarmee zetten ze wel weer anderen onder druk."
Er ligt ook een verantwoordelijkheid bij de voetbalvrouwen zelf, zegt ze. "Het is ook aan ons om het niveau te verhogen. Om ervoor te zorgen dat we de mensen die nu geïnteresseerd zijn niet kwijtraken."
Om 11.30 uur is de ochtendsessie voorbij. De bezwete meiden nemen een flinke slok water voor ze een duik nemen in het aanpalende zwembad.
Bikkels
Ze hopen ook dat Italië van Nederland wint, vooral omdat ze vinden dat 'Le Azzurre' het verdienen. "Ze zijn eensgezind, een echt team en ze spelen goed", menen ze. En volgens de meisjes zijn ze toste, wat zoiets betekent als bikkels.
En bikkels, dat zijn de meisjes in Cascia zelf ook. Om 15.30 uur, als de zon de Apennijnen letterlijk schroeit, staan ze weer op het veld voor de middagsessie.
