Lach en traan bij Schulting: 'Het is fantastisch en zwaar klote'

Met een lach en een traan maakte Suzanne Schulting zondag de balans op van een tumultueus WK in Sofia. Nadat de 21-jarige Friezin zich met zeges op de 1.000 meter én van het eindklassement tot koningin van het mondiale shorttrack had gekroond, eindigde het toernooi voor haar met een domper toen ze door een val op de relay het goud voor Nederland verspeelde.

Bij de cérémonie protocolaire vochten verschillende emoties bij Schulting om voorrang. Liepen bij de huldiging van de 1.000 meter de tranen nog over haar wangen, kort daarna toen de topdrie van het eindklassement het podium mocht beklimmen en het Wilhelmus werd ingezet verscheen een brede lach op haar gezicht.

Kroon op het werk

Zelf kon ze haar gevoelens amper in woorden vatten. "Het is een fantastisch jaar geweest, het moet nog even bezinken. Ik had het graag willen afsluiten met de wereldtitel op de relay", zei Schulting, die zaterdag na een vroege diskwalificatie op de 1.500 meter nog had moeten vrezen dat haar toernooi voorbij was. Een etmaal later was alles anders. "Beter dan dit heb ik me niet kunnen herpakken."

Schulting won zondag de 1.000 meter en zette later op de dag door een tactisch sterk gereden race in de superfinale de kroon op het werk. Met die laatste race verzekerde ze zich als eerste Nederlandse in de geschiedenis van de wereldtitel overall in het shorttrack.

Ruim een jaar geleden werd Schulting olympisch kampioene op de 1.000 meter, een zege die destijds nog als een grote verrassing werd bestempeld. De WK in Sofia ervoer ze welhaast als een examen. "Ik wilde laten zien dat ik geen eendagsvlieg ben", zei Schulting. "De wereldbekers gingen al 'debielgoed', dit WK was de ultieme test. Twee titels pakken is fantastisch."

Het boetekleed

En toch eindigde het toernooi voor haar, en haar teamgenotes, met een zeperd. Op de relay, het koningsnummer van het shorttrack, gold Nederland als uitgesproken favoriet en tot anderhalve ronde voor het einde maakte de ploeg die status meer dan waar. Terwijl Schulting riant aan de leiding ging en het goud het Oranje-kwartet niet meer leek te kunnen ontgaan, kwam ze echter ten val en resteerde slechts de vierde plaats, achter Zuid-Korea, Rusland en Canada.

Hevig geëmotioneerd trok Schulting het boetekleed aan. "We zijn gewoon de beste en ik verkloot het met een ronde te gaan. Dat vind ik heel erg", sprak ze huilend. "Ik wilde het goed afsluiten en het vieren met de meiden, dat is het mooiste wat er is. Dit is zwaar klote."

'Het is heel lullig'

Bondscoach Jeroen Otter was al even gedesillusioneerd. "We rijden zo soeverein op kop, sleuren het hele pak uit elkaar en met twee ronden te gaan heb je een paar meter voorsprong. Dat mag je eigenlijk niet meer weggeven. Het is heel lullig."

Net als Schulting stond ook Otter met een dubbel gevoel voor de camera, maar uiteindelijk won trots het toch van teleurstelling. Door de twee gouden medailles van Schulting blijft Sofia 2019 namelijk vooral altijd met gouden letters geschreven staan in de annalen van de Nederlandse schaatshistorie. "Het allerknapste is dat ze de teleurstelling in de halve finale van de 1.500 meter achter kan laten en daarna nog punten kon scoren."

Otter: "In onze sport is een wereldtitel een heel groot iets, je rijdt tegen iedere specialist. Ze verdient een dikke pluim."

Ook voor Lara van Ruijven werd het een toernooi met op zijn minst twee gezichten. Zaterdag pakte ze de wereldtitel op de 500 meter, op de relay kwam een tweede gouden medaille er dus niet.

In het allroundtoernooi had Van Ruijven brons kunnen veroveren, maar in de superfinale bleek ze een ronde te weinig te hebben gereden.

'Ik voelde me zo dom'

"Ik denk dat ik zelf in de war ben geraakt", zegt Van Ruijven. "Ik ben een paar keer ingehaald en de tel kwijtgeraakt. En ik heb op Suzanne gelet, die lag op koers voor goud. Ik dacht: ik moet wel mijn rondjes afmaken. Ik finishte, keek naar de scheids en niemand zei iets."

Na protest van de concurrentie werd ze gediskwalificeerd. Ook Van Ruijven kon daarom bij het opmaken van de balans de emoties nauwelijks de baas. "Dankzij de punten bij de tussensprints zou ik derde zijn geworden, maar dat werd ik niet. Ik voelde me zo dom, ik voelde me de dommerik die niet kan tellen."

De vierde plaats op de aflossing betekende een nieuwe teleurstelling. "Een zware domper, op zo'n moment denk je niet aan de medaille van gisteren (ze won op zaterdag de 500, red.). Straks in het hotel ben ik er nog steeds megatrots op, maar ik wilde ook heel graag goud winnen met de relayploeg."

Bondscoach Otter was wel lovend over het sterke optreden van Van Ruijven in de finale met de aflossingsploeg. "Ze vloog. Uiteindelijk heeft ze de woede van de superfinale goed kunnen omzetten in de relayfinale."