Koeien van Indiase boeren krijgen in veekampen gratis water en voer

• Aletta André

  Correspondent India

"Deze droogte is extreem", zegt Digambar Atapadkar, een Indiase boer van in de 70 met een knalroze tulband om zijn hoofd gewikkeld. "Er is niet eens genoeg water voor de spreeuwen, voor de vogels, laat staan voor mensen."

Atapadkar nam vorige maand met zijn vrouw en zijn acht koeien zijn intrek in een zogenoemd veekamp bij de plaats Mhaswad, in het westen van India. Hier krijgen zijn koeien gratis water en voer, zodat ze de droogte kunnen overleven.

Atapadkar en zijn vrouw kunnen zo blijven verdienen aan de melk van de dieren. Normaal gesproken verdienen ze ook aan de oogst, maar de afgelopen maanden groeide er niets.

In hun dorp Varkute Malwadi, op twee uur lopen van het kamp, hebben ze meer dan vijf hectare land en een eigen gemotoriseerde waterput. "Maar wat heeft dit allemaal voor nut, als het niet regent? Er is ook een meertje, maar dat is opgedroogd, dus je kunt het niet eens zien."

Bekijk hier de reportage die Aletta André voor het NOS Journaal maakte:

De regionale overheid kondigde in oktober vanwege de droogte al officieel de noodtoestand af in een aantal districten en voegde daar in januari nog meer districten aan toe. Een verzoek om financiële hulp vanuit het nationale rampenfonds werd eind januari goedgekeurd.

Bijna 600 miljoen euro zal de komende maand worden overgemaakt. Hiervan krijgen boeren bijvoorbeeld uitstel voor het betalen van hun elektriciteitsrekeningen en leningen. En op verschillende plaatsen in de deelstaat zullen de komende maanden soortgelijke veekampen als in Mhaswad worden opgericht.

Maar voorlopig is dit kamp, dat wordt gerund door de lokale stichting Mann Deshi, het enige. Enkele duizenden boeren uit bijna 80 dorpen in de regio, zijn hier met in totaal 8000 koeien en waterbuffels neergestreken. Ze krijgen per rund 20 kilo voer per dag, en 50 liter water.

Chetna Sinha, de oprichter van Mann Deshi dat zich ook inzet voor de financiële onafhankelijkheid van plattelandsvrouwen, legt uit dat de regio vaak periodes van droogte meemaakt. "Boeren zullen je vertellen dat ze eens in de drie jaar regen krijgen. Maar de regenval wordt wel steeds onvoorspelbaarder en hierdoor komt het ook steeds vaker voor dat de oogst mislukt."

Het regenseizoen in deze regio duurt van juni tot september en daarna valt er tussen oktober en december ook nog regen. "Maar vorig jaar viel er nauwelijks 100 millimeter in het hele jaar", zegt Sinha. "Daardoor is zowel de oogst in september als de oogst in januari mislukt."

De 18-jarige Nagabai beaamt dit. In het dorp Gangoti, vlakbij het kamp, laat ze het kale veld van haar familie zien. "Normaal zaaien we in februari, maar zelfs dat hebben we deze keer niet gedaan. Het is zo droog, het heeft geen zin."

Volgens Nagabai, die uit een gezin met vijf dochters komt, is het koeienkamp de redding van haar familie geweest. "Anders hadden we alles moeten verkopen en ergens anders werk moeten zoeken."

Dit is ook de reden waarom Sinha het kamp is begonnen, op verzoek van de vrouwen waarmee haar stichting werkt. "Het vee is hun belangrijkste bezit. We willen niet dat ze dit onder druk moeten verkopen, en in de sloppenwijken van de steden belanden."