Nieuwe foto's bewijzen dat de ruimterots Ultima Thule er totaal anders uitziet dan eerst gedacht. Het hemellichaam is veel platter dan NASA eerst aannam.
De NASA-sonde New Horizons vloog op 1 januari rakelings langs de Ultima Thule, op 6,6 miljard kilometer van de aarde. Op een hoogte van 8900 kilometer maakte de sonde met een snelheid van 50.000 kilometer per uur meerdere opnames, die nu langzaam binnenlopen bij de vluchtleiding.
Aanvankelijk vergeleek NASA het ruimteobject met een badeendje, maar na de eerste foto's hield men het op een sneeuwpop of pinda: twee bollen, de een iets kleiner dan de andere. Nu zegt NASA dat het grote deel plat als een pannenkoek is en het kleine op een walnoot lijkt.
NASA wist de vorm van Ultima Thule te distilleren uit veertien foto's waarop eigenlijk alleen een sikkeltje van de rots is verlicht. Door de manier waarop sterren in de achtergrond verdwijnen en verschijnen is de vorm te bepalen.
"Nu we meer gegevens binnenkrijgen verandert ons beeld significant", zegt de leider van het onderzoek. "Het is een puzzel hoe zo'n vorm heeft kunnen ontstaan. We hebben zoiets nog nooit om de zon zien draaien."
De wetenschappers hopen dat de aparte vorm ook meer kan vertellen over hoe planeten ontstaan. Betere beelden die New Horizons de komende 20 maanden nog toestuurt zullen daarbij helpen.
