Wereldkampioene Van der Breggen: 'Als je aanvalt, moet je het goed doen'
Ein-de-lijk! Dat moet de eerste gedachte zijn geweest van Anna van der Breggen na afloop van de indrukwekkende solo die haar de wereldtitel opleverde. Een solo van merckxiaanse proporties.
"Dit was een groot doel voor mij. Daar heb ik ook geen geheim van gemaakt. Dan komt er best veel over je heen", verklaarde Van der Breggen toen het besef eenmaal was ingedaald. "Ik had niet verwacht om zo te winnen."
Ze was al olympisch kampioen, Europees kampioen, winnares van de Giro Rosa, de Ronde van Vlaanderen, de Waalse Pijl, Luik-Bastenaken-Luik, de Strade Bianche en La Course. Maar wereldkampioen, dat lukte nog nooit.
Na afloop plengde ze tranen van geluk. "Dit was een heel mooie. De aanloop naar zo'n evenement is gewoon heel spannend. Ik wist dat dit een parcours was voor mij, maar dan nog is het een heel lange weg. Vanochtend dacht ik ook: laat ons maar fietsen, want dan is het alleen nog maar fietsen."
Merckxiaans
Zelfs Renaat Schotte, de commentator van de Belgische VRT die deze week junior Remco Evenepoel op vergelijkbare wijze zag huishouden, durfde de vergelijking aan met de grootste renner aller tijden.
Vooraf werd vooral gespeculeerd over het duel tussen Van der Breggen en Van Vleuten. De laatste had Van der Breggen dit jaar al onder meer in La Course en eerder deze week in de WK tijdrit op pijnlijke wijze de loef afgestoken, maar vandaag nam de olympisch kampioene de regie stevig in handen.
"Amanda Spratt was mee gesprongen en die moet je niet te veel ruimte geven. Lucinda Brand probeerde het gat al wat kleiner te maken en daarna opende Annemiek van Vleuten met een aanval. We konden ook niet langer wachten. En daarna ging ik eroverheen."
Met een zeldzame krachtsexplosie reed Van der Breggen op 40 kilometer van de streep een gat van ruim een minuut dicht op de kopgroep. De 28-jarige Zwolse kende geen genade en ging erop en erover.
"Als je een aanval doet, moet je het goed doen. Ik vond het wel vroeg, maar ik had geen keus. Eigenlijk was ik best snel bij Spratt en het groepje. En toen moest ik door en was het: rijden, rijden, rijden."
'Al te vaak mis gegaan'
De gerenommeerde Australische klimster Amanda Spratt bleef nog heel even puffend en steunend in het wiel, maar nog voor de top van de lange klim naar Igls was Van der Breggen al uit zicht. Haar voorsprong aan de finish bedroeg uiteindelijk 3.42 minuten op Spratt en 5.25 minuten op Tatiana Guderzo.
"Het was nog heel ver en ik wist bijna geen tijden", aldus de wereldkampioen. "Ik heb me gefocust op eten en cadans. Maar ik heb dit seizoen al te vaak gehad dat het nog misging. Dus ik ben gewoon door blijven rijden."
Annemiek van Vleuten eindigde uiteindelijk als zevende op bijna zeven minuten. Samen met Amy Pieters kwam ze zwaaiend over de streep, maar na afloop bleek ze bij een val eerder in de wedstrijd een knieblessure te hebben opgelopen.
In een rolstoel werd Van Vleuten naar de medische post vervoerd om haar linkerknie te laten onderzoeken. Daar bleek ze een scheur in jaar knie en een breuk in het bot waar haar knieband aan bevestigd zit te hebben.
Later op de avond troffen de wereldkampioene en de pechvogel elkaar in de lobby van het rennershotel.
