Doe niet te veel moeite om lust-ik-nietfase van je peuter te lijf te gaan

Het is een herkenbaar probleem voor ouders van jonge kinderen: het gevecht aan de eettafel. Waar zoon- of dochterlief op maandag nog smult van worteltjes met rijst, gaat er op dinsdag geen hap meer naar binnen.

Dit tot wanhoop van de ouders, want wat doet het weigeren van eten met de groei van het kind? Zij zien zich gedwongen tot ingrijpen, wat de sfeer in huis niet altijd ten goede komt.

Niet doen dus, zegt de Amerikaanse kinderarts Julie Lumeng. Uit haar onderzoek, dat onlangs verscheen in het vakblad Appetite, blijkt dat het onder druk zetten van moeilijke eters hun eetgedrag niet verandert. Bovendien krijgen kieskeurige kinderen geen aantoonbare gezondheidsproblemen.

Gewicht bleef stabiel

Onderzoekster Lumeng volgde een groep van 244 kinderen, die ze woog en mat met 21, 27 en 33 maanden. Door de moeders werd bijgehouden hoe goed de kinderen aten en of ze hen onder druk moesten zetten om te eten. De uitkomsten van het onderzoek bleken niet nieuw, concludeerde Lumeng. Toen ze een vergelijking met een tiental andere studies maakte, bleek dat die tot dezelfde conclusies waren gekomen.

"Samengevat hebben we gedurende een jaar in het leven van een peuter kunnen vaststellen dat het gewicht stabiel blijft of het kind nou een lastige eter was of niet", zegt Lumeng. "Uiteindelijk is het niet zo'n ernstig gedragsprobleem dat ouders heel erg hun best moeten doen om het aan te pakken."

Niet dwingen

Wat dan inderdaad niet helpt, is om kinderen te dwingen hun bord leeg te eten, weet Astrid Postma-Smeets. Zij is expert voeding en gezondheid bij het Voedingscentrum. "Dan houden ze negatieve associaties met eten over." Ook onverstandig: zeggen dat ze geen toetje krijgen als ze hun groenten niet opeten. "Je moet juist de lading eraf halen", zegt Postma-Smeets.

Het is heel natuurlijk dat kinderen in de peutertijd wat minder eten, zegt Postma-Smeets. "In die periode groeien ze minder hard, dus hoeft er ook minder eten in." Bovendien krijgen kinderen op die leeftijd steeds meer een eigen wil.

"Wat bij groenten bijvoorbeeld wel helpt, weten we uit onderzoek: blijven aanbieden en stimuleren. Een hapje is genoeg, daar moet je als ouder dan positief mee omgaan." Dat gaat niet vanzelf, soms kost het tien of vijftien pogingen voordat een kind de groente lust.

Het belangrijkste is, volgens Postma-Smeets, dat het eten lekker is en leuk op het bord ligt. Én dat het gezellig is aan tafel. "Dat maakt veel meer uit dan de specifieke smaak."