Formule 1 in Le Castellet is nog geen geoliede machine
De Formule 1 is na tien jaar afwezigheid terug in Frankrijk. De hernieuwde kennismaking leidt echter niet tot onverdeeld enthousiasme. Het Circuit Paul Ricard oogt kleurrijk, maar is volgen critici weinig uitdagend. De bochten zijn saai en de layout is zelfs voor coureurs verwarrend.
"Ik snap niet goed waarom we naar Paul Ricard gaan. Frankrijk wemelt van de mooie circuits en heeft zo veel autosporthistorie. Waarom uitgerekend deze plek?", sprak regerend wereldkampioen Lewis Hamilton vorig jaar na een testdag op Paul Ricard. Inmiddels is hij iets minder kritisch. "Alles went, zeker als je wint. Maar het is niet mijn favoriete baan en zal dat nooit worden."
Hij snapt nog steeds niet waarom het circuit na 28 jaar afwezigheid weer in genade is aangenomen. Paul Ricard verdween nota bene in 1990 van de Formule 1-kalender omdat het te weinig spektakel bracht.
De reden voor de terugkeer in Le Castellet is kraakhelder: Bernie Ecclestone, die zakelijke belangen heeft bij het circuit. De gewezen opperheerser van de Formule 1 smeet met miljoenen om het vervallen oord om te toveren in een geasfalteerd visitekaartje voor de koningsklasse van de autosport.
Zijn flirts met burgemeesters bleken vruchtbaar. De overheid speelt het spel nu mee: de grand prix moet de regio Marseille-Toulon op de kaart zetten bij toeristen. Dat moet de miljoeneninvestering van gemeenschapsgeld rechtvaardigen.
Hou rekening met minstens twee uur vertraging in de laatste tien kilometer en zorg dat u genoeg water bij u heeft.
Ondanks de hypermoderne faciliteiten is geen enkele Formule 1-coureur opgewonden over het circuit. "Het is weinig spectaculair", zegt Red Bull-coureur Daniel Ricciardo. "Ik mis de muren. De uitloopstroken zijn erg lang. Het publiek is ver weg, maar er zijn wel een paar aardige bochten. Al met al valt het me nog mee."
Teamgenoot Max Verstappen probeert diplomatiek te blijven. "Ik zal niet zeggen dat het mijn favoriete circuit is, maar het is ook niet het allerergste. Ik verwacht wel dat de race verrassend kan uitpakken. Het is voor iedereen nieuw. Huiswerk genoeg."
Verstappen verwacht dat banden, weer en wind een grote invloed zullen hebben op het raceverloop. "De banden hebben het vrij zwaar hier, doordat het erg heet is. Het is net of je voor ieder type band de auto anders moet afstellen. Het waait hier ook stevig. Dat heeft veel invloed op hoe de auto zich gedraagt. Wat dat betreft is het een uitdagend circuit."
Niet de coureurs, maar het publiek wordt rond het Circuit Paul Ricard het meest op de proef gesteld. De bereikbaarheid van het circuit is ronduit slecht en de files naar Le Castellet zijn afschrikwekkend. "De verkeerssituatie zal langzaam maar zeker beter worden", schrijft autosportfederatie FIA vop nederige toon in een persbericht. Radiostations proberen het verkeer in goede banen te leiden. Het blijkt een onmogelijke opgave.
Tien uur file, drie uur op circuit
Radiozender Vinci 107,7 FM brengt aan de lopende band verkeersupdates over de situatie rond Le Castellet. Aanvoerwegen uit Marseille en Toulon zijn verzadigd. Het is bloedheet en het staat muurvast. "U bent met tienduizenden mensen tegelijk op weg naar dezelfde plek. Hou rekening met minstens twee uur vertraging in de laatste tien kilometer en zorg dat u genoeg water bij u heeft."
De tribunes op Paul Ricard zijn matig gevuld. Het regent verhalen over fans die eieren voor hun geld hebben gekozen. Veel mensen keren na uren stilstaan op een provinciale weg om.
Een Nederlandse bus bereikt hortend en stotend het circuit. Marseille - Le Castellet: pakweg 45 kilometer in dik 5 uur. De inzittenden verheugen zich niet op de terugreis. "Ik denk dat we vandaag tien uur in de file staan en drie uur op het circuit", zegt een zwetende man in een oranje shirt. De opdruk '33, Max' plakt op zijn rug.
Formule 1-topman Chase Carey maakt het nog erger met een goedbedoelde, maar onhandige opmerking. "Het is geweldig dat we populair zijn. Op de racedag zal het nog veel drukker worden. Ik weet zeker dat iedereen hier plezier zal hebben."
Een puinhoop
Verkeersinfarcten zijn onvermijdelijk bij een groot evenement, maar in Le Castellet is meer aan de hand. Verkeersregelaars kunnen de drukte niet aan en lijken geen benul te hebben van het lokale wegennet. Bij het minste of geringste komt er een kaart tevoorschijn. Dat vertraagt. Parkeerplaatsen raken in een mum van tijd vol omdat de organisatie kennelijk te veel kaarten heeft uitgedeeld. Het leidt tot nog een extra verkeersstroom rond het circuit: iedereen zoekt en niemand vindt. Een puinhoop.
En dat terwijl het plaatje er zo veelbelovend uitziet. Circuit Paul Ricard oogt psychedelisch: in de jaren 70 zou Pink Floyd er een geweldige albumhoes van hebben kunnen maken.
Op televisie maakt het een imposante indruk. Rode en blauwe lijnen kronkelen wulps met de bochten mee. Het lijnenspel doet meer denken aan een doolhof of een atletiekbaan dan aan een F1-circuit. Crashen? Dat is bijna onmogelijk. De beste grap: crashen kan helemaal niet, voor je de muur raakt is de benzine op.
Historie ver te zoeken
De beschilderde asfaltvlakte is geen magneet voor autosportfans. Wie na veel pijn en moeite de stoffige parkeerterreinen heeft bereikt, denkt eerder in een bouwput te zijn beland dan aan de poorten van de koningsklasse van de autosport. De historie van de Grand Prix van Frankrijk is hier ver te zoeken.
Le Castellet heeft nog geen X-factor. Maar als Max Verstappen hier de race wint, zullen de Nederlanders het circuit en masse omarmen.
