Schippers trekt lessen uit 'blackout' in Doha: blijven ademhalen

Haar eerste optreden in de Diamond League viel behoorlijk in het water. Haar tijd op de 100 meter (11,03 seconden) in het snikhete Doha viel nog mee, haar zesde plaats behoorlijk tegen. Na afloop sprak Dafne Schippers over een black-out vlak voor de race.

Een lichaam dat even op de rem trapt. Dat is niet wat je verwacht aan het begin van het seizoen. En zeker niet als je, zoals Schippers dit seizoen, juist meer wil genieten van het bestaan als topatlete.

Obsessief

"Ik was altijd maar met tijden bezig. Iedere wedstrijd wilde ik me verbeteren", vertelde ze daags voor de 100 meter in Doha. "Een obsessie is een groot woord, maar ik was er wel altijd mee bezig."

Schippers gaat verder: "Maar het gaat niet altijd om tijden; dat ligt ook aan de omstandigheden, aan de baan, aan het weer, aan de wind. Dus daar moet ik me niet alleen meer op focussen."

Schippers vindt dat de pers soms best heftig op haar tijden reageert. "Het is voor mij heel belangrijk dat het een proces van een jaar is, met pieken op het EK of het WK. Ik móet in dat proces geloven. Maar dan krijg ik toch iedere keer de vraag: waarom loop je niet harder? Wat denk je dat ik wil? Ik doe er alles aan om zo hard mogelijk te lopen. Het is geen keuze. Dat is weleens lastig."

Broer Derek moet vaak 'nee' zeggen

Om zich te wapenen tegen de buitenwereld en zichzelf, is haar broer Derek toegevoegd aan de vaste begeleiding. "Hij weet dat het bij mij snel te veel wordt, dat kan hij heel goed inschatten."

En dan is nee zeggen een van je belangrijkste taken. "Het liefste zeggen we overal ja op", zegt Derek Schippers met enige spijt. "Maar het allerbelangrijkste is dat Dafne zo snel mogelijke tijden loopt. Zeker in deze fase van haar carrière. Ik moet zorgen voor de rust."

Maar hoe je het ook wendt of keert, in het leven van een van de snelste atletes ter wereld is rust een relatief begrip. Zaterdag staat het volgende optreden in de Diamond League alweer op het programma. In Shanghai, toch ook niet om de hoek.

"Als je altijd op het uiterste traint en piekt, dan is dit gewoon een heel zwaar leven", zegt Dafne Schippers. "Ik ben ook best vermoeid geweest. Dit jaar moeten we kunnen ademhalen. Maar ja, ik heb natuurlijk wel doelen."