In dit lab googelen ze via hun gedachten
Hij vraagt het de computer in stilte en hoort dan het antwoord, dat via vibraties die door zijn schedel heengaan, wordt doorgegeven aan zijn binnenoor.
Dit is een fragment uit het Amerikaanse televisieprogramma 60 Minutes. Het programma ging langs bij het Media Lab van de technische universiteit MIT. Hier wordt, sinds de jaren 80, gewerkt aan de nieuwste innovaties.
Een daarvan is een apparaat dat tegen de schedel van iemands hoofd wordt geplakt. Het systeem kan de gedachten opvangen en omzetten in vragen voor Google. "Wanneer je iets leest of tegen jezelf praat, zendt je brein elektrische signalen naar je stembanden", vertelt student Arnav Kapur. "Het is mogelijk om deze signalen op te vangen en je kunt aanwijzingen krijgen wat de persoon waarschijnlijk wil zeggen."
Het televisieprogramma nam de proef op de som en stelde hem twee vragen. "Wat is 45.689 gedeeld door 67?" en "Wat is de grootste stad van Bulgarije en hoeveel mensen wonen er?" Op beide antwoorden wist Kapur binnen een paar seconden het juiste antwoord te geven.
Het lab is op zoek naar de gekste innovaties, zeggen ze zelf. "Hoe vaak gebeurt het dat er een student bij je komt met een idee waarvan je denkt: 'dat gaan we niet doen'?", vraagt 60 Minutes-presentator Scott Pelley aan professor Pattie Maes, die de studenten begeleidt. "Eigenlijk geldt voor ons: hoe gekker hoe beter", zegt ze.
Google Streetview in 1979
Het lab is dus al ruim 30 jaar bezig met het ontwikkelen van de nieuwste technologieën. Dat begon ooit met zaken die we nu als heel normaal beschouwen. Zoals een flatscreen, dat in de jaren 80 nog een half miljoen dollar kostte. Of movie map, een zeer vroege versie van Google Street View, wat door MIT was bedacht in 1979 (dus nog voordat het lab goed en wel was opgestart).
Naast gedachtenlezen is MIT met veel meer innovaties bezig op het moment. Dat kan het doen dankzij een jaarlijks budget van 75 miljoen dollar. Het komt aan dit geld via bedrijven die meedoen aan een soort consortium. Het betekent volgens de universiteit niet dat ze ook veel invloed hebben, want als ze proberen de onderzoekers te sturen, kunnen ze worden ontslagen.
In het lab wordt momenteel ook gewerkt aan beenprotheses die je daadwerkelijk kunt voelen. De maker ervan verloor zelf zijn benen tijdens een trektocht door de bergen en kan dankzij deze protheses beter lopen dan eerst.
Ze maken een recept, er is zoveel CO2 nodig, zoveel O2 en deze temperatuur. Op dit manier maken we een wereld in een doosje.
Een andere onderzoeker heeft een boerderij opgezet waar het ideale klimaat wordt gesimuleerd. "Ze maken een recept: er is zoveel CO2 nodig, zoveel O2 en deze temperatuur. Op deze manier maken we een wereld in een doosje", vertelt bedenker Caleb Harper.
Volgens hem moet dit ertoe leiden dat je de perfecte tomaten, die je officieel alleen kunt krijgen in het Italiaanse Toscane, bij wijze van spreken ook in het buitengebied van Cambridge (de stad waar MIT zit) kunt ontwikkelen.