Hordenloper Smet na zware depressie terug op wereldpodium
"Jij probeert zes mensen te zijn." Die woorden van de psychiater maakten in het najaar van 2016 diepe indruk op atleet Koen Smet. De getalenteerde hordeloper was in een diepe depressie geraakt en zijn toenmalige vriendin had hem zover gekregen hulp te zoeken.
"Ik zat in een ontkenningsproces. Inmiddels gaat het een stuk beter", zegt de hordespecialist, die vandaag in Birmingham op de 60 meter horden in actie komt bij de wereldkampioenschappen indoor. Zijn laatste grote internationale titeltoernooi was de WK indoor in 2014, in het Poolse Sopot.
Diep dal
Smet wil geen grote woorden gebruiken, zelf houdt hij het maar op een heel diep dal waarin hij in 2016 was terechtgekomen. Na een moeizaam 2015, met blessures, liep de winter van het seizoen 2015-2016 goed. "Ik maakte mezelf heel groot in mijn hoofd. Ik verwachtte heel veel van mezelf outdoor."
Het werd een dramatisch jaar. Smet wist zich niet te plaatsen voor de EK in het Olympisch Stadion in Amsterdam, waar zijn ouders als vrijwilligers werkzaam waren. "Dat was een harde klap. Hun zoon was er niet eens bij. Ik had de WK in 2015 al gemist door een blessure. Het lukte me vervolgens ook niet een olympisch ticket voor Rio de Janeiro af te dwingen. Ik maakte mezelf gek", kijkt hij terug op de gitzwarte periode.
Drie jaar ellende
"Drie jaar ellende op een rij. Blessures, gemiste limieten, sponsors die afhaakten. Het werd me allemaal te veel", legt de 25-jarige Amsterdammer uit. In oktober 2016 zat Smet op een dieptepunt. Zijn toenmalige vriendin vertrouwde het niet, bleef aandringen en na een bezoek aan de huisarts belandde hij uiteindelijk bij de psychiater.
"Ik zat in een identiteitscrisis. Ik was echt diep gezakt. Niemand wist ervan. Het heeft een half jaar geduurd. In de winter heb ik toen niets gedaan. Door gesprekken met mensen om me heen, ging het steeds iets beter. Ik moest ook gaan praten. Dat doe ik nu ook."
Het kantelpunt kwam vorig jaar bij de NK indoor, dat hij won. "Ik had wat trainingsmaatjes gevonden. Eerst ging het stof erbij mij af. Daarna kwamen de tijden ook weer." Smet had weer een leven als atleet. "Ik mocht mee naar de EK landenteams in Lille. Na de finish stond ik te huilen. Pure ontlading; ik was er weer."
Helemaal de oude is Smet nog niet. "Ik heb er veel moeite mee gehad dat dit mij is overkomen, maar nu is het een deel van me geworden. Ik probeer het als kracht te gebruiken, maar een terugval ligt altijd op de loer. Ik heb nog wel paniekaanvallen", geeft hij aan.
"Ik weet wat ik moet doen in dat geval. Ik heb er vertrouwen in hoe ik er nu mee omga. Ik benader de sport anders. Ik geniet, doe mijn best. Inmiddels heb ik deze winter zestien wedstrijden gelopen. Het gaat goed."
Valkuilen
Met een persoonlijk record van 7,65 in het Zwitserse Magglingen heeft hij een plek in het Nederlands team voor Birmingham afgedwongen. Hij ziet wel waar hij strandt. "Verwachtingen zijn juist de valkuilen."
