De vergeten redders van de Watersnoodramp: 'Ik voel me geen held hoor'
"Ik heb haar gered, maar voor de rest niks. Ik voel me geen held hoor", zegt Jo Everse. Hij zit naast de vrouw wier leven hij 65 jaar geleden redde tijdens de Watersnoodramp. Zij was toen net geboren.
De dijkdoorbraak in de nacht van 31 januari op 1 februari was het gevolg van de dodelijke combinatie van noordwesterstorm en springtij. In één nacht veranderde 165.000 hectare land in een rampgebied bedekt door de zee. Grote delen van Zeeland, Zuid-Holland en West-Brabant stonden onder water.
Een vrijwel vergeten groep helden uit die tijd zijn de oester- en mosselvissers uit Yerseke. Al tijdens de rampnacht gingen ze met hun schepen en sloepen naar onder meer Stavenisse, Ouwerkerk en Kruiningen.
Ook Jo Everse was erbij als vrijwilliger. Hij was met de vissers een stroomgat ingevaren en had al verschillende mensen aan boord gehesen. Op een gegeven moment zagen ze in de verte mensen op een dijk staan, zwaaiend met een wit laken. De vissers voeren er met een meegenomen sloepje heen en troffen een vrouw aan die net bevallen en bedlegerig was. De vissers kwamen terug naar het schip en vroegen of mensen wilden helpen bij het redden van een vrouw met een pasgeboren baby, Jo twijfelde geen moment. "We keken elkaar aan en we zeiden niets, maar we stapten zo in."
Bekijk het verhaal van Jo Everse:
Wat gebeurde er precies in die fatale nacht? Waarom kwam de reddingsoperatie zo moeizaam op gang? Klik hieronder en scroll door de uren voor en na de zwaarste natuurramp in de na-oorlogse geschiedenis, met onder meer unieke kleurenbeelden.
