Cultheld Stijn Vreven keert (voor even) terug in de Galgenwaard
Stijn Vreven speelde vier jaar in het shirt van FC Utrecht en groeide in die periode door zijn ongebreidelde werklust uit tot een cultheld. Vanmiddag keert hij terug in de Galgenwaard, als trainer van NAC Breda.
Vreven kiest zijn drie mooiste momenten in dienst van FC Utrecht.
1. KNVB-bekerfinale seizoen 2002/2003
"We speelden tegen Feyenoord, in De Kuip. En wonnen met 4-1. Alle puzzelstukjes vielen die dag in elkaar. We waren ook niet meer onder de indruk van de omstandigheden, want een jaar eerder stonden we in de eindstrijd tegenover Ajax. Toen werden we lichtelijk bestolen door die buitenspelgoal van Wamberto..."
"Ik kan daar nu vrij goed mee leven, omdat we na dat drama Feyenoord een loer draaiden. Een apotheose zoals je in een boek leest. FC Utrecht was toen één geheel, met mannetjesputters als Jean-Paul de Jong en sierlijke spelers als Stefaan Tanghe. Doordeweeks sloegen we elkaar twee, drie keer op de bek, maar na wedstrijden doken we met z'n allen het nachtleven in. Zo'n saamhorigheid zie je tegenwoordig niet meer..."
2. Plaatsing Europees voetbal seizoen 2000/2001
"Op de laatste speeldag maakten we nog een kansje om voor het eerst in tien jaar Europa in te gaan, maar we waren afhankelijk van Vitesse en in mindere mate van RKC Waalwijk."
"Wij deden wat we moesten doen en rolden FC Groningen met 6-0 op. En toen was het even afwachten... Uiteindelijk kwam het verlossende woord en konden we feest vieren. Een fantastische ontknoping en de daaropvolgende boottocht door de grachten van Utrecht zal ik ook nooit vergeten. Zo veel mensen die langs de kant stonden om ons te fêteren. Echt geweldig."
3. Via FC Utrecht debuut voor de nationale ploeg van België
"Dankzij FC Utrecht ben ik international geworden en daarvoor ben ik de club enorm dankbaar. Mijn collega's en de fans gaven mij een bepaalde energie en drive om boven mezelf uit te stijgen."
"In 2002 heb ik voor België tegen Polen en Bulgarije mogen spelen. Dat had ik nooit durven dromen. Het moment dat het volkslied werd gespeeld... Dat maakte mij trots. Ik was geen wereldvoetballer, maar door alle bloed, zweet en tranen, al dat harde knokken, kreeg ik deze beloning. Momenten om nooit meer te vergeten."
