Langs het water en in het park: uitzinnig Utrecht onthaalt Oranje

De kleur oranje verdwijnt langzaam weer uit Park Lepelenburg in Utrecht. Duizenden mensen huldigden daar de Oranjevrouwen. Het grasveld was afgeladen vol met opvallend veel families met jonge kinderen. Een gebrul steeg op toen de spelers het publiek bedankte voor al hun steun.

De huldiging was voor het Nederlands elftal de kers op de taart na het EK damesvoetbal. De ploeg startte met een rondvaart door de Singel in Utrecht waar ruim 10.000 mensen langs de kant stonden. Rond half acht werd er voor alle dames stuk voor stuk gejuicht door een bomvol park met nog eens ruim 12.000 fans.

Nicole en Bea uit Rotterdam staan bij de hoofduitgang die eerder op de dag even dicht ging vanwege de drukte. "We komen hier om te juichen, we willen onze eer bewijzen aan de speelsters, het is zo knap van ze."

Bea komt oorspronkelijk uit Duitsland, vult ze aan. "Bij ons is het veel normaler, voor mannen en vrouwen wordt hetzelfde gejuicht. Hier is dat nog niet, maar vandaag wel."

Gerard (78) staat rustig te wachten voor een van de ingangen. Hij is alleen en heeft net bij een café in de buurt al wat biertjes achterovergeslagen. "Ik vind dit prachtig, die drukte, die sfeer. Ik was er ook bij in '88 in München toen de heren wonnen, toen was m'n zoon mee. Vandaag moest hij werken, dus ben ik alleen gegaan."

Gerard kijkt trots. "Weet je, ik heb zelf jaren voetbaltraining gegeven aan meisjes, dames van 17 ongeveer. Ik ben gediplomeerd KNVB-trainer geweest. Dat is jaren terug hoor, toen was het damesvoetbal nog klein."

"Het is allemaal serieuzer nu, jammer dat zo'n vent als Van Hanegem dan vanochtend in zo'n column de dames afzeikt. Ik ken hem wel een beetje uit mijn vroege voetbaljaren, toen speelde ik weleens tegen zijn team. Wim was toen een miezerig mannetje."

Op de plek waar de spelers dadelijk in de boot stappen, staat Roelof (69). Hij komt uit de buurt en heeft een deel van de singel afgezet met een kleedje, een fietskar en zijn tuba. De rest van de band, vijftien man, komt zo aan. Ze gaan spelen voor de voetbalsters als ze voorbij varen.

"Ik ben vroeg, maar we willen dit gewoon doen. We hebben een heel toepasselijk nummer ingestudeerd. 'Bal lopen' heet het." Roelof speelt een stukje. "Twee mensen van de band zijn speciaal teruggekomen van vakantie om hierbij te zijn!"

Verderop langs de singel is het afgeladen als de speelsters om 19.15 uur voorbijvaren. Onder luid gejuich van beide kanten. Maureen, Peter en hun drie kinderen hebben een plekje vooraan bij het water. "Het was toch wel wat snel voorbij," zegt Maureen achteraf lachend.

Waardering voor damesvoetbal

En daarna barst het feest los op het veld. Halverwege staan Claudia (19) en haar tante Jolanda (richting de 60) naar het podium te kijken. De spelers worden daar gehuldigd.

Claudia is een echte fan en speelde vroeger ook voetbal. "Ik heb alles gezien en wist het al meteen zeker: Nederland gaat kampioen worden. Nu kan ik helaas zelf niet meer spelen door een blessure."

Haar tante Jolanda is vooral blij dat het meer aandacht is voor het damesvoetbal. "Toen ik vroeger voetbalde werd het nooit gewaardeerd, nu gaat het hopelijk allemaal veranderen."

Na flink wat hossen, zingen en schreeuwen is het klaar in het park. De speelsters gaan, de muziek stopt en de zon gaat al weer onder. De huldiging is voorbij. Veel blije mensen verlaten het terrein, de kroegen in de buurt zitten direct bomvol daar ging het feest nog even door.