Voor Italië is de maat vol. De regering dreigt de havens te sluiten voor de reddingsschepen van hulporganisaties. Het land kan de groeiende stroom vluchtelingen die uit de Middellandse Zee worden opgepikt niet meer aan. Ze roepen andere Europese landen op om meer vluchtelingen op te nemen.
Hulporganisaties varen dichter bij de Libische kust dan de Europese schepen en helpen dus de rubberbootjes als eerste. Ze brengen hen vervolgens naar de Italiaanse havens. Critici zeggen dat daardoor nog meer vluchtelingen de oversteek wagen.
Arjan Hehenkamp is directeur van Artsen zonder Grenzen Nederland, een van de organisaties die actief vluchtelingen helpt in Libië en op de Middellandse Zee.
"Wij varen daar juist vanwege de afwezigheid van de Italiaanse overheid. Die waren er een aantal jaren geleden nog wel. En daarom is het niet meer dan logisch dat wij een gedeelte van de mensen uit de zee pikken. Wij pikken ongeveer een derde van het totaal aantal mensen uit de zee op."
Een paar jaar geleden waren het vooral schepen van de Italiaanse kustwacht die de vluchtelingen op zee oppikten, later met steun van andere Europese landen. Maar nu zijn het steeds vaker reddingsschepen van hulporganisaties, zoals Artsen zonder Grenzen en Sea Watch.
Door de mensen te redden stimuleer je als organisatie ook juist de mensensmokkel die erachter zit en help je de smokkelaars die hier geld aan verdienen. Hehenkamp legt de schuld daarvan neer bij de Europese Unie en het voortdurende conflict in Libië.
"Deze situatie is het gevolg van het beleid van de Europese Unie. En sommige mensen profiteren inderdaad enorm van het mishandelen, verkrachten en verhandelen van de vluchtelingen. Maar wij kunnen als humanitaire organisatie vervolgens niet anders doen dan deze mensen te helpen."
Libische gevangenissen
Artsen zonder Grenzen helpt ook migranten in Libische gevangenissen. De situatie die ze daar aantreffen is volgens Hehenkamp zeer schrijnend.
"Mensen worden er geslagen, verkracht en mishandeld. En wij kunnen in die gevangenissen eigenlijk heel weinig voor ze doen. Als je te veel doet word je namelijk onderdeel van het systeem. En dat systeem is mensenhandel."
"Het is een enorm lastig dilemma. Ik heb die mensen in de ogen gekeken, ze zitten er soms maandenlang zonder enige hulp. Het enige wat wij daar kunnen doen is een beetje medische hulp geven."
Oplossing
Hehenkamp ziet alleen een oplossing vanuit een internationale samenwerking komen. "De enige optie is om ervoor te zorgen dat er een alternatieve route komt om Libië niet binnen te geraken. En als ze er al wel zijn dan moeten we zorgen dat ze er zo snel mogelijk weg kunnen. Want het is er een hel voor migranten."
