'Denk geeft een stille groep Nederlanders een stem'

“Toen Denk kwam, dacht ik: eindelijk een frisse wind”, zegt Sousan Atta (25). Ze studeert journalistiek in Utrecht en heeft op Denk gestemd. “Ik voelde me al jaren niet verbonden met de politiek.”

Haar omgeving, inclusief haar moeder en zus, reageert vaak negatief op haar stemkeuze. "Je wordt als Denk-stemmer wel gebasht. Mensen vallen gelijk stil als ik het zeg, het is alsof ik op de PVV stem. Ik denk dat mensen zo reageren omdat Denk vaak negatief in de media komt. Mijn vrienden zien Denk als de buitenlandse variant van de PVV."

Atta’s moeder en zus hebben op GroenLinks gestemd. “Ze zijn anti-Denk, mijn zus noemt het een nazipartij. Ik heb lang getwijfeld tussen GroenLinks of Denk, maar ik wilde al die tijd op Denk stemmen en ik geef ze nu een kans.

“Ze zullen waarschijnlijk niet zozeer wat kunnen veranderen, want ze zijn de enige moslimpartij in de Tweede Kamer. Ik denk dat ze kritische vragen vanuit de maatschappij gaan stellen. De groep allochtonen is een stille groep en dit is onze stem."

"Ik bekijk ze door de recente gebeurtenissen wel met argusogen. Kuzu neemt bijvoorbeeld geen afstand van Erdogans uitspraken. Ik vraag mij af in hoeverre de loyaliteit aan Turkije hem toch pusht. Heeft hij Nederland en Turkije op de eerste plek staan of alleen Turkije? Ik ben zelf Afghaans en hij moet voor iedereen staan.”

“Dat Kuzu het slotdebat heeft afgezegd, dat vind ik zo raar. Daardoor werd ik wel minder pro-Denk. Dat had hij gewoon moeten doen. Hij moet ook niet alleen Turkije verdedigen, hij moet zeggen dat hij er afstand van neemt. Zo niet, dan haak ik af."

“Ik voelde me door de politiek in de steek gelaten, vooral na het verschijnen van Wilders”, vertelt Yasar Canta (25), teamleider in de logistiek. “Vijftien tot twintig jaar terug werd je geaccepteerd als je Nederlands sprak en werk had. Nu moet je bier drinken, afzien van je geloof en je principes. Wat is er aan de hand? Nederland wordt steeds intoleranter.”

Canta twijfelde lang tussen Denk, GroenLinks en D66, maar besloot uiteindelijk op Denk te stemmen. "Ik heb mij niet laten ompraten door andere Turken of Marokkanen, ik heb zelf gelezen waar ze voor staan en heb een weloverwogen keuze gemaakt."

“Ik ben een Nederlander met een migratieachtergrond, maar ik spreek vloeiend Nederlands, ik werk, ik betaal belasting, ik meng me onder het volk. Maar zodra mensen mij of mijn naam zien, word ik gezien als Turk. Denk vecht tegen discriminatie en mede daarom heb ik op de partij gestemd."

De ouders van Canta stemden voorheen PvdA, maar hebben deze verkiezingen op Denk gestemd. "Dat komt door de toestand in Nederland op dit moment", zegt Canta. "Er is meer discriminatie en intolerantie, en hun stem wordt door die partij niet naar buiten gebracht."

"Er wordt gedacht dat Denk-stemmers zich tegen Nederland willen afzetten. Dat komt door de spanning die er heerst. Maar de mensen die op Denk stemmen, zoals ik, willen juist als Nederlander geaccepteerd worden.”

“Ik merk de laatste tijd dat ik me constant moet verantwoorden, bijvoorbeeld over aanslagen in het buitenland”, zegt Nadir Tiberkanine (20), directiechauffeur. We moeten geen vooroordelen hebben voordat je met iemand in gesprek bent geweest. Ik wil een gelijkwaardig Nederland, waar respect is voor elkaar en elkaars cultuur, en Denk kaart dat aan."

Nadir vertelt dat hij bijvoorbeeld in de supermarkt te maken heeft met discriminatie. "Ik ben bezig met het opzetten van een bedrijf dat boodschappen doet voor ouderen. Daarvoor moet ik naar supermarkten om mijn idee voor te leggen. Dan zien mensen toch dat zwarte koppie. Dan denk ik wel: hoe geloofwaardig zal ik zijn? Ik word gezien als buitenlander, als Marokkaan, en op de laatste plaats als Nederlander."

Tiberkanine’s vader Bachir (46) werkt in de bouw en heeft daar elke dag met racisme en vooroordelen te maken. “Hij komt uit Marokko, maar is erg goed in de Nederlandse taal en werkt hier al dertig jaar", vertelt Nadir. "Hij heeft een baardje, dan denken mensen al snel: ‘hij zal wel extremistisch zijn’.”

Dat leidde zijn vader Bachir naar Denk, de partij waar hij zijn allereerste stem ooit op uitbracht. “Mijn vader heeft nooit echt wat met politiek gehad, maar de afgelopen dagen is hij gaan zoeken”, vertelt Tiberkanine. “Hij belde me vanaf werk met de vraag of ik al voor hem gestemd had, maar hij was vergeten zijn handtekening te zetten onder het machtigingsformulier. Toen is hij is vanuit Amsterdam-Noord naar Leiden terug wezen scheuren om een handtekening onder zijn stembiljet te zetten, zo belangrijk vond hij het. Dat raakte me diep.”