Rabbijn Philadelphia: zelfs in de dood zijn deze mensen niet veilig

• Jet Mok

  Redacteur Buitenland

Rabbijn Blum loopt tussen de graven van de Mount Carmel begraafplaats in een buitenwijk van de Amerikaanse stad Philadelphia. Afgelopen weekend werden hier vele tientallen grafzerken omver geduwd en kapot gemaakt. Overal liggen splinters, overal liggen stukken steen.

Hij is op zoek naar één specifiek graf: dat van een oude man die hij hier heeft begraven. Hij laat foto's zien van de omgeving en we lijken op de goede plek te staan. "Ik denk dat het hier moet zijn", aarzelt Blum. Hij staat naast een omgeduwde, vernielde steen. Maar de voorkant van de steen ligt op de grond, de naam is niet zichtbaar. "Volgens mij is het hier, maar ik weet het niet zeker."

Afgelopen weken kregen zo’n honderd Joodse organisaties in de Verenigde Staten dreigtelefoontjes. Er werden bommeldingen gedaan. Drie begraafplaatsen, in drie verschillende staten, werden vernield.

Anti-semitisme is volgens historicus Josh Perelman van het Joodse museum in Philadelphia natuurlijk niet nieuw. "Je merkt dat nu politici anti-immigratie-retoriek bezigen, ook andere mensen de grenzen opzoeken. En dan zijn Joden vaak het eerste doelwit."

Op de begraafplaats kan rabbijn Blum bevestigen dat het gaat om een golfbeweging: in bepaalde periodes zijn er meer aanvallen. "Het is niet voor het eerst dat graven hier werden vernield." Eerder deze week sprak hij met kinderen uit zijn gemeenschap over de dreigementen. "Ik heb ze uitgelegd dat er veel verschillende volken zijn en dat niet iedereen dat leuk vindt."

De kinderen hadden veel vragen, ze maakten zich zorgen, vertelt de rabbijn. En hij kan niet alle zorgen wegnemen. "Maar wat ik wel kon zeggen: er staan mensen om ons heen, zoals christenen en moslims. Ze spreken zich expliciet uit tegen de dreigementen. Dat is nieuw. En heel fijn."

Hoofdschuddend loopt hij langs de vernielde graven. "Ik ben in Oost-Europa geweest, in Praag, in Polen. Het lijkt wel een oorlogsgebied hier. Dit moet een plek zijn voor eeuwige rust. Maar zelfs in de dood zijn deze mensen niet veilig."

En ook in zijn eigen synagoge voelt hij zich de laatste tijd niet meer helemaal vrij. "We zijn een kleine gemeenschap, we hebben geen bewakers voor de deur staan. Toen ik dit weekend de dienst leidde, realiseerde ik me ineens dat we heel kwetsbaar zijn.
"

Hij staat stil bij het graf van de vijfjarige Moshe. De steen ligt op zijn kant. "Kijk hoe mooi", hij wijst op het beeldhouwwerk van de vernielde grafzerk. "Het is een boomstronk. Een boom die nooit tot bloei is gekomen." Dan legt hij een klein steentje op het graf en zegt hij een gebed. Voor de eeuwige rust van Moshe.