'Omgekeerde kraamvisite' toen het leven klaar was
"Het is een beetje raar dat je in Nederland legaal jezelf mag doden, maar dat een ander je daar niet bij mag helpen", zegt Willem van Oostvoorn, "dat klopt niet. Daar moeten ze in de Kamer wat aan doen."
Van Oostvoorns ouders kozen 2,5 jaar geleden voor euthanasie omdat beiden ernstig ziek waren. De Tweede Kamer praat vandaag over een kabinetsvoorstel om ook stervenshulp mogelijk te maken als iemand het welletjes vindt, zogenoemd voltooid leven.
SP, CDA, ChristenUnie en SGP zijn tegen een verruiming van hulp bij zelfdoding. Een Kamermeerderheid is voor, maar het zal tot na de verkiezingen in maart volgend jaar duren voordat de Kamer erover zal besluiten. In de Eerste Kamer is veel meer weerstand. Die verhoudingen veranderen pas na de Statenverkiezingen van 2019.
Minister Schippers zei eerder dat ze geen haast heeft. "Hier moet uitgebreid met iedereen over gediscussieerd kunnen worden. Het is niet mijn streven om het er met een krappe meerderheid doorheen te jassen."
Het was een soort omgekeerde kraamvisite, iedereen kwam dag zeggen.
Willem van Oostvoorn vertelde samen met zijn zus Marian Groen in Met het Oog op Morgen over het zelfgekozen einde van hun ouders. "Mijn vader was al vijf jaar chronisch pijnpatiënt en moeder had terminale kanker", zegt hij.
Groen: "Euthanasie is bij ons altijd een gewoon gespreksonderwerp geweest. Mijn ouders waren al heel lang lid van de euthanasievereniging. Wij staan er allemaal positief tegenover."
"Vanaf het moment dat de beslissing was genomen, fleurde mijn vader helemaal op", zegt Groen. "Op het laatst kon hij weer lopen zonder wandelstok", vult haar broer aan. Niet dat hun vader daardoor ging twijfelen aan zijn besluit, hij bleef vastberaden in zijn doodswens.
De dag dat de euthanasie stond gepland, noemt Marian Groen heel verdrietig, maar prachtig. "Het was een soort omgekeerde kraamvisite, iedereen kwam dag zeggen. Het was best vrolijk en gezellig totdat de mensen de deur uit liepen en beseften dat ze mijn ouders nooit meer zouden zien."
Hand in hand
Er waren hapjes en drankjes en ze draaiden de favoriete muziek van hun ouders: Caro Emerald en levensliederen van Hazes, Alberti en Johnny Jordaan. Hun moeder was erg ziek, maar kwam toch haar bed uit en ging in de kamer tussen het bezoek zitten. "Haar voet ging op en neer op de maat van de muziek. Ze kon niet veel meer zeggen, maar ze zat gewoon te genieten", vertelt Groen.
Dansend op de muziek namen zij en haar broer hun ouders mee naar de slaapkamer. Haar moeder ging eerst en daarna haar vader. De tekst op de rouwkaart las: "Annie en Willem zijn vertrokken, hand in hand, in volle overtuiging."
