'Reken maar uit: dat worden 162 bidons per team'
De extreem hoge temperaturen bij de WK wielrennen in Qatar zijn deze week een hot item. De eliterenners voor de wegwedstrijd weten na de ervaringen bij de diverse WK-tijdritten wat ze dit weekend kunnen verwachten.
Tom Boonen denkt klaar te zijn voor de beproeving van komende zondag: "Of de hitte me zorgen baart? Normaal zal ik na twee dagen wel aangepast zijn", zegt de Belg. "Wie zich het beste koel kan houden, maakt de meeste kans."
De wereldkampioen van 2005 reed afgelopen zondag nog de klassieker Parijs-Tours, een week voor de wegwedstrijd in Doha. "Ik wou ideaal voorbereid naar mijn laatste WK gaan. Hopelijk is dat gelukt."
Acclimatiseren in Oman
De Nederlandse ploeg koos voor een iets langere aanpassingstermijn. Er werd een trainingslocatie gevonden in Oman waar de meeste renners (exclusief de renners die zondag al deelnamen aan de ploegentijdrit) konden wennen aan de hitte.
"We vlogen op dinsdag 4 oktober al naar Oman. Met Dylan (Groenewegen, red.) hebben we bewust de keuze gemaakt om Parijs-Tours te laten schieten", zegt technisch directeur van de KNWU, Thorwald Veneberg. "We zullen zien. Achteraf heeft de winnaar altijd gelijk."
In Oman steeg het kwik regelmatig tot boven de veertig graden. Zo erg zal het dit weekeinde niet worden. Er worden temperaturen voorspeld van 'slechts' 32 en 33 graden. Maar ook bij die warmte luidt het devies: bereid je goed voor. Want fietsen in de hitte, zeker gedurende 250 kilometer, kan van impact zijn op een lichaam.
162 bidons
Veel drinken dus. Er wordt ook aangeraden om vlak voor en vooral ook tijdens de inspanningen voldoende proteïnen, zout en koolhydraten in te nemen. Naar verwachting zullen er tijdens de races duizenden bidons doorgaan. En dat is niet overdreven.
"In Oman dronken de mannen op de training drie grote bidons per uur leeg", weet Veneberg. "Nou, reken maar uit. Als de koers zes uur duurt, kom je op 162 bidons uit."
De UCI heeft al bepaald dat de normale regels met restricties op het verstrekken van bidons en eten, niet gelden. Er zijn geen restricties. "We kijken of we meer mensen langs de kant kunnen zetten."
De UCI bracht speciaal voor het WK een boekje naar buiten: Beat the Heat, waarin de wielerunie de renners adviezen geeft over hoe ze het beste om kunnen gaan met de hitte.
Voormalig atleet Gerard Nijboer is ervaringsdeskundige in het presteren onder extreem warme omstandigheden. Hij liep in de jaren tachtig bij hoge temperaturen de marathons van Athene (1982) en Los Angeles (1984).
"Die hitte roept weerstand op. Je lichaam zegt op een gegeven moment stop. Je wordt misselijk, krijgt hoofdpijn. In Los Angeles had ik het gevoel dat ik doof werd", aldus de voormalig langeafstandloper.
Bij die olympische marathon in 1984 hield Nijboer het ook niet vol. "Achteraf werd wel gezegd dat ik er eerder heen had moeten vliegen om te acclimatiseren. Ik was er pas twee of drie dagen van tevoren en ze zeggen dat een jetlag ook geen gunstige impact heeft op je prestatie."
'De straat danste'
Tijdens de marathon in Athene, tijdens de EK, had Nijboer het eveneens moeilijk. "Er gebeurt cerebraal wat. Je perceptie van je omgeving wordt anders. Het lijkt op een gegeven moment alsof de straat op en neer danst, maar dat ben je natuurlijk zelf", beschrijft Nijboer.
Het werd hem in de slotfase zwart voor de ogen, maar hij hield vol. "Ik lag op kop, maar ik ben de laatste kilometers bewust in een lager tempo gaan lopen, om het maar vol te houden."
Funest
Niet drinken is volgens Nijboer funest. "Dan is het net als bij een cv die geen water krijgt; de radiatorfunctie werkt niet meer", zegt hij.
"Normaal gesproken drink je en zweet je vervolgens de warmte uit, maar dat kan dan niet meer. De radiator werkt niet meer. In dat soort omstandigheden wint niet de snelste, maar degene met de beste radiator."