Sponsoring paralympische sport: ooit taboe, nu prachtverhaal
Door de succesvolle Paralympische Spelen in Londen is de invalidensport meer in de belangstelling geraakt van zowel het grote publiek als van het bedrijfsleven. De wereldtoppers halen tegenwoordig grote sponsorcontracten binnen.
De Britse zwemster Ellie Simmonds is een goed voorbeeld, maar ook de Nederlandse 'Blade Babe' Marlou van Rhijn heeft heel wat grote contracten in de wacht gesleept.
Echte topsporters
Het bedrijfsleven heeft de paralympische sport omarmd, zegt sportmarketeer Bob van Oosterhout. "Vroeger was dat nog taboe. Daar wil je je niet mee identificeren, zei men. Nu zijn het écht topsporters geworden en met prachtige persoonlijke verhalen."
De internationale boegbeelden van de invalidensport slepen volgens Oosterhout contracten binnen die kunnen oplopen tot een miljoen euro. Van Rhijn, in zijn ogen dé topper van Nederland, zou voor tonnen aan sponsorgeld ontvangen van bedrijven.
Exponentiële toename
"Ik ken de cijfers niet, maar het aantal lijkt exponentieel toegenomen", zegt chef de mission André Cats. Hij onderschrijft de argumenten van de sportmarketeer dat sporters met een handicap en commercïële partijen elkaar vaker weten te vinden.
Ronald Hertog is zo'n paralympische atleet die gebruik heeft gemaakt van zijn persoonlijke verhaal. Hij verloor zijn rechteronderbeen in een auto-ongeluk. Nu wordt hij gesponsord door een website gespecialiseerd in letselschade.
Hoge extra kosten
"Het biedt dus extra kansen", zegt Hertog. "Daar moet ik bij zeggen dat de financiële hulp voor mij onmisbaar is. Anders kan niet elk half jaar de 5000 euro op tafel leggen voor een nieuwe blade."
Van sportbond NOS*NSF krijgen alle deelnemers van de Paralympische Spelen een toelage. "Dat is voldoende voor de basis maar niet voor de extra's", zegt Hertog.
Niet alleen de sporters maar ook de ondernemingen profiteren van de afgesloten sponsorcontracten. "Uit onderzoek blijkt dat 69 procent van de mensen positiever kijkt naar bedrijven als ze de gehandicaptensport ondersteunen", zegt sportmarketeer Van Oosterhout.
Politieke correctheid
Dat toont meteen dat het helpen van de atleet niet altijd de eerste prioriteit is. "Ik zal niet ontkennen dat sommige bedrijven uit politieke correctheid handelen. Ze kunnen er immers goede resultaten door boeken", legt Van Oosterhout uit.
Als een atleet goed presteert op de Paralympische Spelen is de naam van het bedrijf zichtbaar voor miljoenen kijkers.
Piek tijdens Spelen
"Je ziet dat sponsors vlak voor de Spelen veel interesse tonen, erna zakt dat helaas weg", zegt rolstoeltennisster Jiske Griffioen. "Het zou mooi zijn als de interesse wat constanter wordt."
Griffioen sleepte onlangs een contract in de wacht bij een groot oliebedrijf. "Zonder sponsoring is het op mijn discipline mogelijk mee te doen aan de top, maar dan is het meer puzzelen. Je kan dan niet kiezen voor het beste trainingsprogramma."
Lokale sponsors
Het grote geld in de invalidensport is eerder een uitzondering dan de regel. Veel sporters moeten het hebben van lokale sponsors die hun persoonlijk verhaal kennen en hen willen steunen.
De sponsors van rolstoeltennisser Rody de Bie bijvoorbeeld zitten met name in zijn geboortedorp Beusichem bij Culemborg. De Bie raakte verlamd na een ongeluk in 2000 maar knokte zich terug in het leven met als doel de Olympische Spelen. Door een blessure kon hij die droom dit jaar nog niet verwezenlijken.
Ook snowboarder Chris Vos uit de Beemster moet het met name hebben van zijn lokale netwerk. "Ik ben geboren en getogen in de Beemster, de fabriek staat hier, en ze willen me steunen."
Vos' rechterbeen is volledig verlamd. Met dank aan hulpstukken kon hij twee jaar geleden meedoen aan de Paralympische Winterspelen in Sotsji. "Zelfs met sponsoren moet ik nog een deel zelf betalen. Het kan ook zonder, maar dan moet ik er meer naast werken en dat gaat ten koste van je training, En dus ook van je topniveau."
